Ermenek’i benim gözümle seyret:

Doğa coşmuş, yarışta her letafet!

Belli ki, tasarlayan Yüce Kudret,

Onu eşsiz bir güzellikte yaratmış.

Gökyüzü masmavi, kıpkızıl şafak,

Bütün güzellikler aşka gelmiş bak.

Yolu yok, kahrı çok, fakat alnı ak,

Yoksulu da asil, vakur yaşatmış.

Kaleden gör manzarayı, rüyayı,

En güzel yüzüyle yalan dünyayı,

Yaz gecelerinin gözdesi ayı,

Gülücükleriyle Ermenek kapmış.

Dağ arası, yemyeşil bağ arası.

Elleri nasırlı, kömür karası.

Maraspoli, en eski Mağarası,

Buz gibi suları içine atmış.

Öz Türkçeyi, öz töreyi orda gör.

Gez yöreyi, son kararı orda ver.

Doğal nimet sefasını orda sür,

Binlerce yıl, nice nesiller tatmış.

Karaman Oğludur tarihi, aslı,

Onuruyla yaşar, dik durur nesli,

Çok bilinmez belki tarihte ismi,

Adsızları çoktur, yurda ün katmış.

Ne güzeldir bardakçının sedası,

Ermenek gölünde gondol sefası,

Yayla yaşamının tatlı cefası,

Gönülde yer etmiş, akılda kalmış.

Yolda mola verince Kaş Olukta,

Sanki sılaydı içtiğim, bir solukta.

Çocukken kuş beslediğim kovukta,

Çalılar yeşermiş, şimdi dağ olmuş.

Her adımda yeni bir güzellik var.

Bir yöreye tüm bunlar nasıl sığar.

Ormanlar, kanyonlar, çaylar, pınarlar,

Ermenek’te sınırsızca yer almış.

İkiz Mağaranın efsanesine,

Tarihi yerlerin hikâyesine,

Zeyve Pazarının şelalesine,

Dünya hayran kalmış, herkes bayılmış.

Kar yağışı Ermenek’te bir başka.

Doğa sevenleri düşürür aşka.

Kalabilsem, orda yaşasam keşke,

Dört bir yana bin bir güzellik dolmuş.

Her mevsim Ermenek daha da güzel,

Yeni bir duvakla süslüyor bir el.

Bin defa gelsen de korkma, yine gel,

Gelen, her gelişte yeniden doğmuş.