Aslanlarla öküzler arasında geçen bir Sarı Öküz hikâyesi vardır.

Otlakların birinde bir öküz sürüsü yaşarmış. Çevredeki aslan sürüsünün de gözü bu öküzlerdeymiş. Ancak, öküzler saldırı anında bir araya geldiği zaman, aslanların yapacak bir şeyi kalmazmış. Bu vaziyete daha fazla dayanamayan aslanlar, iyi beslenebilmek adına kendi aralarında toplanarak bir çare düşünmüşler. Topal aslan yanına bir iki aslanı da alarak, beyaz bayrak çekmiş ve öküz sürüsüne yanaşmış.

Öküzlerin lideri Boz Öküz ve yanındakilere tatlı dille konuşmaya başlamış: “Saygıdeğer öküz efendiler! Buraya sizden özür dilemeye geldik. Biliyorum bugüne kadar sizlere zarar verdik. Ama inanın ki, bunların hiçbirini isteyerek yapmadık. Bütün suç aranızda barındırdığınız şu Sarı Öküzde. Onun rengi sizinkilerden farklı ve bizim de gözümüzü kamaştırıyor, aklımızı başımızdan alıyor. Bu yüzden barışı unutup size karşı saldırganlaşıyoruz. Sizle bir sorunumuz yok. Verin onu bize, kurtulun ve birlikte barış içinde yaşayalım.”

Boz Öküz ve heyeti bu sözler üzerine aralarında tartışmış ve teklifi haklı bularak, Sarı Öküzü vermişler aslanlara. Bir tek Benekli Öküz karşı çıkmış ama kimseye derdini anlatamamış.

Bir süre sonra aslanlar yine aynı yöntemle gelip, bu kez Uzun Kuyruku istemişler: “Gördünüz mü biz ne kadar barış severiz. Sizi de kararınızdan dolayı kutlarız. Ancak, şu sizin Uzun Kuyruk var ya, kuyruğunu salladıkça nereden baksak görünüyor ve aklımızı başımızdan alıyor. Size saldırmamak için kendimizi zor tutuyoruz. Oysa sizler normal kuyruklusunuz. Verin onu bize, bu konuyu kapatıp, barış içinde yaşamaya devam edelim.”

Boz Öküz ve heyeti, Uzun Kuyruku teslim etmiş, yine Benekli Öküz karşı çıkmış. Uzun Kuyruk, aslanların pençesi altında can vermiş.

“NEREDE KAYBETTİK BİZ BU SAVAŞI?”

Bu olay devamla tekrarlanmış, her seferinde farklı bahanelerle. Sonunda öküzler zayıflamış, aslanlar küstahlaşmış. Artık, hiçbir bahane ileri sürmeden, doğrudan müdahale ederek, “Verin bize şunu, yoksa karışmayız” demeye başlamışlar.

Birer birer aslanların pençesinde can verirken, Boz Öküz ve birkaç öküz kalmış geride. İçlerinden biri liderlerine, “Ne oldu bize, nerede kaybettik biz bu savaşı? Oysa, vaktiyle ne kadar güçlüydük” diye sormuş.

Boz Öküz, Benekli Öküzün sözlerini hatırlayarak, gözleri nemli bir şekilde; “‘Biz’  demiş, ‘Sarı Öküz’ü verdiğimiz gün kaybettik bu savaşı..”

***

Türkiye’yi yasa boğan ve Ramazan-ı Şerifimizi dah ilk günde kara getiren İstanbul’da patlatılan pombayla 6’sı polis 11 vatandaşımız şehit olmuştu. Bu kahrolası olayı iyi değerlendiren ve gündemi yakalayarak güzel yorumlayan tek kişi; Show Tv’de iftar programı sunan Prof. Dr. Mustafa Karataş idi. Mustafa hoca, kendisini dinleyen milyonlarca kişiye, yukarıdaki sarı öküz hikâyesini anlatmıştı. İnananların birlik ve beraberliklerini korumaları, parçalanıp ayrılmamaları için de bir kalem deste örneğini uygulamalı olarak göstermişti.

Daha sonra ise; ‘Al-i İmrân Suresi 103. Âyeti hatırlattı: “Hepiniz toptan Allah’ın ipine (Kur’an’a) sımsıkı sarılın, parçalanıp ayrılmayın.”

***

Koskoca Osmanlı Devleti nasıl parçalandı, bölündü bir hatırlayın. Türkiye’yi bölüp parçalamak isteyen küresel güçler, bizi birbirimize düşürmek için her yolu deniyorlar.

İslâm’ı hayatımıza hakim kıldıkça, kılmak için sistematik bir hamle yaptıkça bizi ihtilafa düşürmek ve aramıza tefrika sokmak için her yola başvuruyorlar.

Parçalandıktan sonra bizi gruplara ve daha sonra sarı öküz hikâyesinde olduğu gibi fert fert avlamak için büyük bir iştahla beklediklerini sakın unutmayın.

AZİZİM DİYOR Kİ…

İslâm ve Allah’ın Yüce Kitabı Kur’an bizim için en büyük nimet. Bizi “kardeş” olarak bir arada tutan ve bir tutkal gibi yapışık olmamızı sağlayan/sağlayacak olan yegâne unsur ise; sımsıkı sarılacağımız tek Hak din İslâm.

Bizim kurtuluşumuz İslâm’da.

Allah’ın ipine sarılanlar parçalanıp ayrılmayacak. Birlik ve beraberliğimiz İslâm’la olacak.

Bundan başka bir çare yok!