Sevdiklerim göçüp gidiyorlar birer birer 

Ay geçmiyor ki almayayım gamlı bir haber. 

Kaybetti asrımızda ölüm eski hüznünü, 

Lakayd olan mühimsemiyor gamlı bir günü. 

Merhum Yahya Kemal, bu günleri yaşamışçasına kaleme almış sanki bu dizeleri.

Sosyal medya çağında, acı haberlerin daha da tez yayıldığı dönemde hepimiz günlük ölüm haberlerine şahit oluyoruz.

***      ***      ***

Ya whats up durumları ya da diğer sosyal mecraların ana sayfalarında günlük en az 3-5 ölüm haberi görüyoruz. Mutlaka kendimizin yahut tanıdıklarımızın yakınlarının vefat haberleriyle güne başlıyoruz. İnsanların önce sağlığını sonra psikolojilerini hedef alan COVİD-19 salgının can aldığını artık çok daha yakından görüyoruz…

***      ***      ***

Hepimizin gizli mesleği olan ‘Ölüm’ çok kolaylaştı… Ölüm kolaylaştığı gibi kıymetini de yitiriyor. Ellerimiz ‘bağlandı’, bir dua bile edemez olduk anamızın, babamızın cenazesinde. Yakınlarımızın son anlarına şahitlik edemeden ‘görevliler’ defnediyor.

En korkunç olanı ise salgın devam ettiği müddetçe, birçoğumuzun virüsle birlikte değer ve vicdanlarının da dezenfekte olması…

***      ***      ***

Korona virüs pandemisi bize en az iki şey öğretti; Önce sözde medeniyet araçlarıyla dünya çapında dünyaya müdahalenin hayırhah neticelere açılmadığını gördük. Sonra sözde muasır medeniyetin şifa bekleyen insanlara moral verecek hiçbir unsur yüklenmediğini gördük...

***      ***      ***

Bizi diğer ülkelerden ayıran unsurlar ise şimdilik tek moral kaynağımız…Şükürler olsun ki, milletimiz de idarecilerimizde çaresiz pozisyonuna düşüp ‘işi boşlamadı’. Yetkililer uyarıyor, görevliler denetliyor, sağlıkçılar canla-başla şifa bulmamız için uğraşıyor. Elimizdeki en büyük koz ise halen kendimizi ve çevremizi korumak… Yaşlılarımızı koruyalım, temizlik silahını iyi kullanıp, hijyeni maksimum seviye çıkaralım. Şimdilik elimizden gelen bu…

***      ***      ***

İşi kontrolden tutmak bizim elimizde. Allah rızası için elimizi vicdanımıza koyup, daha dikkatli olalım…