Sivasspor ile oynayacağımız maçın önemi, Osmanlı ve Gençlerbirliği takımlarının şampiyonluk mücadelesi veren ekiplerle oynaması, bizim alacağımız puanları ekstra değer katması diyebiliriz. Sergen Yalçın “çok forvet çok gol demek değildir” mantığını gösterdiği maç bu maç olsa gerek.

Maç öncesinde Sivas tribünleri ile karşılıklı yapılan yeşil beyaz ve kırmızı beyaz tezahüratları ülkemizde futbolun halen bir ümidi olduğunun göstergesi niteliğindeydi. Sahalarımızda yapılan yanlışlar ülke gündemine otururken güzellikleri bizler bari görmezden gelmeyelim. Güzel dilekleri için kendilerine teşekkür edelim.

Maça geçecek olursak;

Sivasspor da tıpkı Konyaspor gibi ofansif bir kadro ile sahadaydı. Konyaspor golü bulana kadar baskılı bir oyun ile Sivas'ı bunalttı. Golden sonra oyunu rölantiye alıp bekledik. Bu sürede Konyaspor'un kalesine iki önemli pozisyon geldi eğer bunlardan biri gol olsa çok zorlanacağımız bir maç bizi bekliyordu. İlk yarı bir kaza golü yemeden bitirdik.

İkinci yarı ise orta sahamızın 8-10 dakika bocaladığına şahit olduk ki son derece normal, burada Jonsson'un insanüstü çabasını görmezden gelemeyiz. İkinci yarı maçın bize döndüğü yer Mehdi'nin tek vuruş yerine topu düzeltip vurmaya çalıştığı pozisyon dersek sanırım yanlış olmaz ondan sonra hırs yapıp 3.denemede golü buldu.

Maçın bittiği yer ise Selim'in uzun ara pası ve Ömer Ali'nin takibi ile gelen kırmızı kart sonrası, bizi yıllar yıllar öncesine götürdü.

Sergen Yalçın için söyleyeceğim şey ise bu bir tesadüf değil, 3 maçtır gol yemeyen 3 maçta 7 gol atıp 7 puan toplayan bir takım çıkardı ortaya. Maç 5-0 olduğunda oyuncular hala saldırıp gol atmak için hırs yapıyorsa tek bir şey söyleyebilirsiniz. Tebrikler Sergen Yalçın.

Her oyuncu için tek tek yazılıp çizilebilir ama Eto'o nasıl bir profesyonel oyuncu olduğunu yine göstermeyi başardı. Ronaldinho'dan alışık olduğumuz baraj altı frikik vuruşu ile güzel performansı golü ayak atar ama onu asıl atan beyin dedirtti.

Sonuç olarak; “Yini stad açıldı açılalı garnımızı gaşıya gaşıya bir maç izlemedik” diyenleri bir görelim, Cemil ile Sevim capsini de özlemiştik hani, kötü söylemlerin neredeyse yok olduğu, haftada artık 2 şey düşüyor şehrinin takımını tutanlara evindeki 2 maçta stadı doldurmak ve kenetlenmek. Bu galibiyet bize moral oldu, fakat bazen uçuk galibiyetler alışık olmayanlar için ayakları yerden kesebilir. O yüzden ayaklarımız yere sağlam basmalı sezon finali niteliğindeki iki deplasman maçımızın ilki olan Antalya'dan en kötü 1 puan getirmeliyiz. 3 puan olursa tadından yenmez tabi, zaten bu takım bu oyunun yarısını oynasın bir bu kadar da Antalya'ya atar. Kağıt üzerinde çok zor maç olacak, bekleyelim görelim. Sezon başından beri söylediğim gibi, Allah'ın izniyle düşmeyeceğiz.

Maçın sözü;

Mutluluk bir zevk değil, zaferdir. Bugün çok mutluyuz zira büyük bir zafer kazandık.

ZAFERE...