Geçtiğimiz iki yıl içerisinde Aykut Kocaman ile olağanüstü başarılara imza atan Konyaspor bu sezon yine üç kulvarda mücadele edecek. Lakin yeni sezon öncesi kadroda ciddi değişiklikler de yaşanmaya başladı. Ligin bitmesiyle yollarını ayıran Aykut Kocaman Fenerbahçe'ye giderken Konyaspor'da teknik adam boşluğunu Mustafa Reşit Akçay ile kapattı.

Akçay'ın kötü bir teknik adam olmadığını belirtmekte fayda varken artılarıyla eksileriyle doğrularıyla yanlışlarıyla uzun süreçte işin açıkçası takıma pek katkı sağlayacağını da düşünmüyorum. Yani kötü olmadı ama iyi de diyemeyeceğim. Peşin bir hükümle bol keseden konuşuyorum ama umarım yanılan ben olurum. Ayrıca sözleşmesi sona eren Kaya Tarakçı, Mehmet Uslu, Dimitar Rangelov, Alban Meha, Kibong Mbamba ve Ali Dere takımda istenmeyen adam olunca sözleşmeleri yenilenmedi.

Sonrasında Douglas, ardından da Vukovic'in takımdan ayrılmak istediği dedikoduları yükselmeye başlamıştı ki her iki oyuncuyu da kaybettik. Kaybettik diyorum çünkü bu iki oyuncuyu da elimizde tutmamız gerekiyordu. Vukovic'in transferinden elde edilen gelirle Traore'nin ücreti anca karşılanıyor. Şayet seçme imkanımız olsaydı kaç kişi Traore'yi tercih ederdi? Takıma bu kadar katkısı olan oyuncuyu Şampiyonlar Ligi'nde boy gösterecek olan Olimpiakos'a bedava denilebilecek paraya sattık. Takım arkadaşlarıyla, yöneticilerle, taraftar ve basınla Konya'da kaldığı üç yıl içerisinde hiç sorun yaşamayan, aksine sempatik tavırlarıyla taraftarın gönlüne taht kuran, her maçta oyuna mutlak katkısı olan kaç oyuncu tanıyorsunuz?

Vukovic, Konyaspor'a tarihinin en yüksek bonservis ücretini kazandırdı diye şimdi bazıları kendini avutabilir ama maalesef kaybettiğimizi düşünüyorum. Peki, sadece kaybediyor muyuz? Elbette bu süreçte kaybettiklerimizin yerine iyisiyle kötüsüyle kuruş hesabı yaparak takviyeler de yapıyoruz. Şu ana kadar yapılan transferler içerisinde en dikkat çekeni hiç şüphesiz Imoh Ezekiel oldu. Belçika liginde Anderlecht ve Standart Liege gibi takımlarda forma giyen oyuncu Suudi Arabistan liginde de Al-Arabi takımında boy gösterdi. Bileklerini gayet başarılı kontrol eden oyuncunun rakip kalecileri çaresiz bırakan ilginç golleri var. Hızlı olması ve sonuca gitme konusunda yetenekli duruşu onun kalitesini arttıran sebepler olarak görebiliriz.

Ezekiel'in yanısıra Wilfred Moke'de yeşil beyazlı renklerle tanışan yeni isim oldu. Fakat ben Moke'nin ayağına pek topun yakışmadığını düşünüyorum. Ama oyuncu uzun pasları seviyor ve ara paslarda isabetli bir grafiği var. İkili mücadelelerde fiziğini kullanmayı tercih ediyor. Bizim ligimizde bu dezavantaj da olabilir. Kart görmesi akabinde cezaları getirebilir. Kondisyonu yerinde, mücadeleci, pes etmeyen ruhuyla oyuna kendini veriyor. Adapte sorunu yaşayacağını düşünmüyorum ve taraftarın yeni gözdesi olmak için en büyük aday diyebilirim.

Camia ile tanışan bir diğer isim de Mehdi Bourabia oldu. Eğer kısa sürede şehre adapte olamazsa Bourabia'dan bu sene ciddi bir katkı beklemiyorum. Bizim tabirimizle biraz ağır abi kimliği var. Soğukkanlı yapısıyla ligi iyi idare edebilir. Mücadeleci yapısının yanı sıra topla oynamayı seviyor. Lakin ayağında topu oyun içinde fazla tutması kendisine dezavantaj olarak dönebilir. Son toplarda daha başarılı olması için daha çok çalışması gerekiyor.

Son olarak aslında hepinizin bildiği, ülkemizde uzun yıllar forma giyen ve ligimizi gayet iyi tanıyan, Eskişehirspor ile sözleşmesi biten tecrübeli kaleci Ruud Boffin varken neden Patrik Carlgren tercih edildi anlamış değilim. Piyasa değerleri aynı olup bonservisi de bulunmayan her iki oyuncudan takıma Boffin'in kazandırılması daha sağlıklı olabilirdi. Çünkü bu sezon yine üç kulvarda boy gösterecek olan Konyaspor'un her alanda iddiasını ortaya koyması gerekiyorsa kalesini gollere kapatması gerekiyor. İsveçli eldiven Carlgren de umarım kendisini ispatlamak adına kayda değer işler yapar da dizimizi dövmek zorunda kalmayız. Bekleyip göreceğiz.