Güzel ve şükürler olsun ki sağlıklı, mutlu ve huzurlu veee de özgür bir insan olarak yepyeni bir haftaya daha başlıyoruz.

Ne kadar şükretsek az değil mi?

Önümüzde şehir ile ilgili iyi kötü bir sürü yazacak konu başlığı var. Ama geçtiğimiz haftadan bekleyen bir okurumuzun dahası tanıdığımız bildiğimiz genç kabiliyetli bir bürokrat dostumuzun notu var.

İzninizle bir duyarlı vatandaşımızın yaşadığı ve bire bir bizimle paylaştığı anı sizlerle paylaşmak istiyoruz;   

“Sevgili Uğur ağabey,

Zaman zaman yaşadığım, gördüğüm, etrafımda meydana gelen olumlu veya olumsuz olayları yeri geldiğinde sizinle paylaşmaya çalışıyorum. Ancak geçtiğimiz hafta mesai çıkışı gözlerimle şahit olduğum bir an gerçekten benim için insanlığımdan utandığım an oldu.

Havanın iyi olduğu günlerde evden işe, işten eve genellikle yürüyerek gider gelirim. Geçtiğimiz hafta iş çıkışı kendimi yorgun hissettiğimde eve belediye otobüsü ile gitmeye karar verdim. Kayalıpark mevkiinden 42 Nolu Fevzi Çakmak hattına sefer yapan belediye otobüsüne bindim. Otobüs hareket ettikten iki, üç durak sonra otobüse 40-45 yaşlarında beli iki büklüm bir vatandaş bindi. Arkaya benim bulunduğum yere kadar geldi. Otobüste o kadar kız-erkek genç lise öğrencisi çocuklar varken, hiç biri de kalkıp yer vermedi. O esnada gözünün birinin kör olduğunu gördüğüm bir vatandaş yerinden kalkarak, o beli iki büklüm olan vatandaşa kendi yerini verdi. İnanın o an donup kaldım. Sinirlenmemek için kendimi zor tuttum. Düşünebiliyor musunuz sağlamlar dururken engelli bir vatandaş, başka bir engelli vatandaşa yer vermişti.

O an elim çantama defalarca gidip geldi. Fotoğraf çekmek, bu insanlık ayıbını görüntülemek istedim. Belki ayıp olur, rahatsız olurlar diye cesaret edip çekemedim. Sonra düşündüm ki belki gözünün biri engelli olan vatandaş galiba yakın bir durakta inecek ki galiba ondan kalkıp yer verdi diye. Ama nafile adam ben inene kadar hala ayakta idi. Otobüsteki Türk gençliği ise akıllı telefonlarına taktıkları kulakçıklarla müzik dinleme, video izleme ve facebook-twitterdan mesajlaşmanın derdinde idiler, hiç istiflerini bozmadılar. Müslümanlığımız, Türklüğümüz, Osmanlılığımız, delikanlılığımız, hoşgörülüğümüz, merhametliliğimiz, dahası insanlığımız ayaklar altına alındı. İnsanlığımdan utandım. O manzarayı gördükten sonra Allah muhafaza bu ülkenin başına bir iş gelse, bu gençlik mi seferber olacak ülkeyi düşmanlardan kurtaracak diye. Biz nasıl eğitiliyoruz. Allah aşkına bu nasıl bir eğitim sistemi diye düşünüp durdum.

Uğur abicim her köşe yazınızın sonunda “Ne zaman adam oluruz?” diye soruyorsunuz ya, vallahi kusura bakmayın, ben o manzarayı gördükten sonra kendi kendime biz hiç adam olmayız dedim. Yukarıda genç lise öğrencilerini kastederek “sağlamlar varken” şeklinde bir ifade kullandım. Doğru onlar belki fiziken sağlamlar ama ruhen, kalben, engelli insanlar. Saygılarımla.”….

…………..

Evet okurumuzun da dediği gibi her gün belediye otobüslerine, tramvaylara binseniz bu tür olaylara hangi semtte hangi saatte olursanız olun her gün rastlarsınız.

Mesela bu olay bizim için artık o kadar sıradanlaştı ki. Çocuklarımız hangi okulda okurlarsa okusunlar, istisnalar hariç onlardan özür dilerim ama kimse kusura bakmasın o beklenen veya sandığımız gençlik yok artık.

Aslında olayları okul okul, lise lise açabilirim.

Ne değişir?

Bir kısım müdür, öğretmen “Vaaaay bizim okulda böyle olmaz” diye güya kendini kurtarır ya da birileri susar içinden bize söver.

Her şey bitmiş dememek için her anne baba başını ellerinin arasına alacak bir aynaya bakacak bir de önüne.     

Kısaca herkes kendi tıraşına bakıp kendi evinin önünü temizleyecek. Başkasına pislik atarak günümüzü kurtardığımızı sanıyorsak sadece bu dünyada birilerini kandırmış oluruz bu kadar.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Başlamak için mükemmel olmanıza gerek yok. Mükemmel olmak için başlamak gerekir.

NE ZAMAN DAHA İYİ ADAM OLURUZ?

Belli bir yaşın üzerindeki insanlar(!) artık araba kullanmadıkları zaman daha iyi ADAM oluruz