İçerisinde güzellikleri hapseden ışık… Kendimi güvende hissettiğim, uzun bir yoldan sonra sana merhaba dedim… Ağlayarak!

Ey ışık…

Sende sevgiyi öğrendim. Sevmek için güvenin gerekliliğini, güvensiz sevmenin beyhude olduğunu… Güven olmadan sevginin bir işe yaramayacağını...

Sende insanları, insanlığı gördüm… İyi ve kötüyü içinde barındıran… Ruhunun güzelliği, çirkinliği yüzüne vuran insanları… Dokunduğun değil, dokunamadığın güzelliğin insanı var ettiğini…

Sende paylaşmayı buldum… Her güzelliğin, ekmeğin, suyun, barışın paylaşıldıkça büyüdüğünü… Paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu…

Sende zamanı yakaladım. Hızına yetişmek mümkün olmasa da! Seninle yarışmayı… Zamanı iyi değerlendirmeyi… Her şeye ilaç olduğunu...

Sende toprağın güzelliklerini gördüm… Onun da yaz’ı ve kış’ı yaşadığını… Her şeye ihtiyaç olup, güzelliklere gebe olduğunu…

Sende kalabalıkta yalnız yürümeyi öğrendim… Amaçsız ve robotlaşmış insanlar arasında yalnız yürümeyi… Yastığa başını koyduğunda, yanındakine rağmen kendi dünyanda olduğunu…

Sende düşünmeyi öğrendim… Düşünerek şekillenmeyi, ne düşünürsek onun olacağını… Öğretilenlerin aksine, özgür düşünmeyi…

Sende affetmeyi öğrendim… Kendini affedemeyenlerin, başkalarını kolay affettiklerini…

Sende ayrılığı gördüm… Hangi ayrılığın son görüşme olduğunu bilemeden, iyi ayrılmanın önemini…

Sende kırmamayı öğrendim… Kırdığın kalbe tekrar baktığında, bakabilecek yüzün gerekliliğini… Her şeyin iki yüzünün olduğunu…

Sende okumanın önemini öğrendim… Okuyanları gördükçe!!! Duvarda asılı diplomaların önemsiz olduğunu…

Sende bakmayı ve görmeyi öğrendim… Aynı şeye bakan kişilerin farklı gördüklerini… Bakmakla görmek arasındaki ince çizgiyi…

Sende mertliği öğrendim… Ağızdan çıkan sözün, sözünün arkasında duranların yiğitliğini…

Sende sahip olmayı öğrendim… Hayatta nelere sahip olduğun değil, kiminle olduğunun önemini…

Sende barışı yakaladım… Kendiyle barışık olmanın mutluluk anahtarı olduğunu…

Sende yarışmayı öğrendim… Başkalarıyla değil, kendinle yarışmanın önemini….

Sende farkındalığı buldum. Hayata hazırlanmayı ve engellere karşı daha donanımlı olmayı, keşfetmeyi…

Sende ben olmayı öğrendim. Güçlü ve mutlu bir ben için!!! Ben olmadan bir hiç olduğumu, beni ben yapan değerlerimi, bende ki sevgiyi, aşkı, ayrılığı ve bende ki sen’i buldum. Buldum dediğim AN, uzaklarda olduğumu gördüm. Sen ve ben bütünlüğünü, birlikte dans edişin ahenkliğini, birlikte var olmayı… Sen’den razı olup, rızana ulaşmayı…

Ve Sen!!! Ey Işık… Ey Hayat…

Sendeki nimetlerin varoluş sebebini, Hayır ve şerrin senden geldiğini, sonsuz güveni, sonsuzluğu… Sonsuz aşkı ben sende öğrendim.