Adına “Darbe girişimi” dedikleri bu kalkışma darbenin ötesinde bir şeydi. Çünkü darbenin de bir hukuku vardır.  Yaşımız itibari ile (Milli İradeye saygısı olmayan) tüm darbeleri yaşadık. Ancak bu sonuncusu bugüne kadar gördüğümüz darbelerden değildi. Bu şerefsiz kalkışma Türkiye’yi tarih sahnesinden silmek için yapılmıştı. Feto bir piyondu ve sahnenin arkasında Türkiye’nin gelişmelerinden rahatsız olan güçler vardı.

Bu darbe, basit bir idareye el koyma harekatı değildi. Eğer karşılarında şahlanmış vatan evlatlarını bulmamış olsalardı, taş üstünde taş, baş üstünde baş koymayacaklardı. Meclisi bombalamak, köprüyü kullanılmaz hale getirmek, Özel Harekat polislerini bombalamak vatansever bir askerin yapacağı iş midir?

Bu kalkışmada “Piyon” olan teröristlerin bu olayda rol almaları neyin karşılığı olmuştur çok merak ediyorum. “Hain” damgasını neyin karşılığı olarak yediklerini sizler de merak etmiyor musunuz? Vatanı satmak, rezil, rüsvay olmak, bol yıldızlı apoletlerin bir anda yok olması nasıl  hastalıklı bir ruh halidir?

Darbe kalkışmasının ilk saatlerinde bazılarının ağzının suyu akıyordu. “Erdoğan’dan kurtuluyoruz” diye neredeyse zil takıp oynuyorlardı. Tek dertleri “darbe olmasın ama, Erdoğan gitsin” di. Mutlulukları kısa sürdü. Hevesleri kursaklarında kaldı. Hele olaylar tersine dönünce karaları bağladılar. Tam da “Yüzdük-yüzdük kuyruğa geldik” modundaydılar. Herkesin bir hesabı varsa, Allah’ın da bir hesabı vardı.

Zaman zaman arkadaş sohbetlerinde, toplumdan şikayet eder “Bu millet bitmiş azizim” derdik. Milletimiz küllerinden yeniden doğdu. Meğerse milletimiz bitmemiş. Asil kan damarlarında fazlasıyla mevcutmuş. O nasıl bir iman, o nasıl tevekkül. O nasıl gözü karalık. Milletimiz bir Kurtuluş Savaşı daha verdi. Demek ki bu milletin ferasetinden korkmak lazımmış. Cennet vatanımızı Suriye haline getirmek için her yolu denedi alçaklar. Maksatları iç savaş çıkarmaktı. İç Savaş çıkaracaklar, halkı birbirine kırdıracaklar Müslümanların ümidi olan son kale Türkiye’yi de bir kere daha bölüşeceklerdi. Evdeki hesap çarşıya uymadı. Oysa Kurtuluş Savaşından aldıkları bir ders vardı ama, demek ki derslerini iyi çalışmamışlardı.

“Eğer halkımız sokağa çıkmasaydı bu darbe başarılı olurdu” tezini de kabul etmiyorum. Bu durumda da ordumuz ikiye bölünmüş olacaktı. Darbe yanlıları ve darbe karşıtları. Çok ciddi çarpışmalar olacaktı. Çok kan dökülecekti. Allah yüzümüze baktı. Vatanı uğrunda seve seve canını veren aziz şehitlerimizi rahmet ve minnetle anıyorum. Devletimizin şehit yakınları için yapacağı her türlü iyileştirmeyi az bulurum. Şüphesiz şehitlerimizi geri getirmek mümkün değil. Ama şehitlerimizin eşi, çocukları ve yakınlarına devletimizin şefkat eli gereken ne ise yapmalıdır.

Bizleri ve vatanımızı koruyan Rabbimize şükürler olsun…