Efendim! Yağmur yağarken hiç dikkat ettiniz mi? Düşen her damla, bir ikinci damlaya değmeden yere düşüyor. Düşüyor da, nasıl oluyorsa iki kardeş bu geçici dünyada birbiriyle geçinemiyor. Öyleleri var ki, birbiriyle düşman adeta…

Malum aynı anne ve babadan doğan veya ortak değerlere sahip olan kimseler, kardeşlerdir. Kardeş denildiğinde akla genellikle aynı anneden ve babadan dünyaya gelen kişiler gelmektedir. Bu soy-sop kardeşliğinin dışında bir de aynı dine veya dünya görüşüne mensup olmayı ifade eden akide kardeşliği söz konusudur.

Kardeş olmak, arkadaş ve sadık dost olmak; sevinçte ve kederde beraber olmayı göze almak demektir; bunu fiili olarak göstermek demektir, sevmek, saymak, güvenmek, merhamet etmek, yardımlaşmak ve dayanışmak demektir. Bunlar olmadan kardeşlik iddiasının bir anlamı olmaz.                         

İyi bir kardeşlik örneği olsun diye size bir hikâye aktarmak istiyorum. Erkek kardeşlerin ikisi de babalarından kalma çiftlikte çalışırlardı. Kardeşlerden biri evliydi ve çok çocuğu vardı. Diğeri ise bekârdı. Her günün sonunda iki erkek kardeş ürünlerini ve kârlarını eşit olarak bölüşürlerdi.

Günün birinde bekâr kardeş kendi kendine: "Ürünümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de hakça değil" dedi, "Ben yalnızım ve pek fazla ihtiyacım yok."

Böylelikle, her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin evindeki tahıl deposuna götürmeye başladı. Bu arada evli olan kardeş, kendi kendine:

"Ürünümüzü ve kârımızı eşit olarak bölüşmemiz hiç de hakça değil, üstelik ben evliyim, bir eşim ve çocuklarım var ve yaşlandığım zaman onlar bana bakabilirler. Oysa kardeşimin kimsesi yok, yaşlandığı zaman hiç kimsesi yok bakacak" diyordu.

Böylece evli olan kardeş her gece evinden çıkıp, bir çuval tahılı gizlice erkek kardeşinin tahıl deposuna götürmeye başladı. İki kardeş de yıllarca ne olup bittiğini bir türlü anlayamadılar, çünkü her ikisinin de deposundaki tahılın miktarı değişmiyordu.

Sonra, bir gece iki kardeş gizlice birbirlerinin deposuna tahıl taşırken çarpışıverdiler. O anda olan biteni anladılar. Çuvallarını yere bırakıp birbirlerini kucakladılar. Hayattaki en yüce mutluluk, sevildiğimize inanmaktır.

Demek ki kardeş kardeşi bıçaklamış, dönmüş yine kucaklamış. İnsana, kardeş gibi yâr olmaz.

İki çeşit kardeş vardır. Biri başına bir belâ geldiğinde seni korur. Diğeri mutluluk ve ikbal günlerinde

senin yanında bulunur.

Her ne hikmetse; Kuşlar gibi uçmasını, balıklar gibi yüzmesini öğrendik, ancak bu çok basit bir sanatı unuttuk. Kardeş olarak yaşamayı…

Selam ve muhabbetle…