Yavaş yavaş hareket ediyoruz…

            Yaklaşık on beş dakika öncesiydi; İstanbul’a gidecek bir hanımefendi, yanında bulunan delikanlıyla birlikte bilet kontrolünden geçiyordu. Yanlarında yolcu etmeye gelen akrabaları ve bir de çuval vardı. Görevli, çuvalın içindekini sordu. Hanımefendinin sesini duyamasam da, görevlinin ‘Ne erzağı?’ sorusunu işittim. Sonrası da vardı: Peynir götüremezsiniz!

Yoğurt da götüremezsiniz!!

Epey hızlandık.

Ama hâlâ yanından geçtiğimiz ağaçları sayabiliyorum. Ağaçlar da kalmayacak birazdan. Zaten Sonbahardayız. Ağaçlar kalsa bile yaprakları olmayacak. Çocukluğun taze yaz enerjisini alıp götüren o iğrenç şeyin adı değil miydi Sonbahar? Yağmur yağınca futbol oynanmazdı çünkü.

Cuma günleri pantolonlarımız bu yüzden mi çamur içinde olurdu hep?

            Yolda her yer yeşil şimdilik. Çuvaldaki peynirleri hasta annesine götürecek hanımefendi de görebiliyor mu dersiniz Yeşil’i? Yeni hayatlara doğru yola çıkan insanların şu an renkleri pek önemsediğini düşünmüyorum. Varsa yoksa mor yarınlar! Hak da vermek lazım ama onlara. Çuvala izin verselerdi ya!

248.3 km/s …

Merak edilen tüm şeyler için çok uygun bir hız yukarıdaki rakamalar. Biraz daha fazla uyku ve belki de yarın arkadaşların okul sonrası etkinliğine katılabilmek için kazanılan zaman. Umudunu az önce yitiren hasta anneyi teselli etmek için fazladan enerji. Küçük Can okula ilk adımlarını atarken yanında olabilmek, belki Berk’in cebine de biraz para koymak.

            Değişen şehirleri, iklimleri arkada bırakıyoruz. Kendine iyi bakacak herkes. Biz dönene kadar kimseye bir şey olmayacak. Dostluklar da aynı eskisi gibi kaldığı yerden devam edecek. Giden için devam edecek ama kalanların zamanı duracak.

Yaklaşık bir saat sonrasıydı.

Belki de her şey çok daha basittir. Cam kenarında oturan genç kızın dalgın bakışları, sadece o an öyle yaptığı içindir. Kulaklığındaki sesi duyamadığım genç adam hüzünlü şarkılar dinlemiyor da olabilir. Her şey daha basit; dün ve yarın arasında olamayabilir. Aksine daha da karmaşık olabilir.

            Biraz sonra bilinmeyene doğru adımlar atılacak, hatıralar canlanacak ve yeni hayatlar üçüncü vagondan yayılacak farklı coğrafyalara.

Ben ise az sonra bilgisayarımı kapatacağım.