Konyaspor, Karabükspor karşısında 10 kişi kaldıktan sonra son dakikada kazanılan golle üç altın puanın sahibi olurken söylenecek tek bir söz vardı o da topun sizi sevmesidir.

Karşılaşma baştan sona tipik bir beraberlik maçı gibiydi. Her iki takımda önce orta alan üstünlüğünü elde etmek ardından da rakip ceza alanı içerisinde tesadüfi toplarla gol bilmek istiyordu. Temsilcimiz ev sahibi takım olmanın avantajı ile biraz daha istekli gibi görünse de Karabük defansını bunaltacak bir durumumuz yoktu.

Hele hücum hattında en güçlü oyuncumuz olan Djalma sakatlanarak oyunu terk etmesi bir anda gardımızın düşmesine neden oluyordu. İlk yarının ardından ikinci yarıya daha baskılı bir futbol mantığı ile başlamamızı beklerken yanılıyorduk.

İkinci yarının da ilk yarıdan bir farkı yoktu. Kazanmayı isteyen taraf Konyaspor’du ama buna da mecali yok gibiydi.

Taaki Selim’in yapmaya çalıştığı Donkişotluğun ardından ikinci sarı kartı görerek oyun dışı kalmasına kadar.    

Takım 10 kişi kalınca Aykut Hoca bile artık bir noktada beraberliğe razı oluyordu. Forvetten oyuncu alıp defansı takviye eden Konyaspor iken bu kez hücum hamlesi Tolunay Kafkas’dan geliyordu. Gerçi Karabükspor hücum hattının da adım atacak hali yoktu.

Herkes maçın berabere biteceğini sandığı anda sahneye Ömer Ali çıktı ve birinci seferinde istediği gibi vuramadığı topu ikinci kez çok net vurdu ve maçın kader adamı oluverdi.

Bu maç berabere bitseydi de kimsenin kimseye diyecek bir şeyi yoktu.

Elde ki malzeme buydu ve ne Aykut Hoca’nın ne de sporcuların yapabileceği bir şey vardı. Hep deriz ya futbol sonuç oyunu ise kazanan da Konyaspor’du.

Aykut Hoca kupa maçından sonra lige de ballı başladı.

İnşallah sonu da böyle ballı gider.