Bir çocukken dünya çok daha genişti. Renkler daha canlı, gökyüzü daha sonsuz, ağaçlar daha devasa görünürdü. Hayallerimiz de öyleydi; sınırsız ve cesurdu. İstediğimiz her şey, gelecekte bir gün mutlaka gerçekleşecekmiş gibi hayal kurardık. Astronot, yazar, doktor, ressam, mucit… Hepsi aynı anda olmak bile mümkündü.

Sonra büyümeye başladık. Yaş ilerledikçe, “gerçekçi ol” uyarıları kulaklarımıza çalınmaya başladı. Sanki hayallerin bazıları fazla büyük, bazıları ise gereksizmiş gibi. İlerleyen yıllar, gerçekleri yüzümüze birer birer vurdu: “Bu işten para kazanamazsın”, “O meslek sana uygun değil”, “Güvenli bir kariyer seç”. Böylece cesur ve geniş hayallerimiz, kalıplara girmeye başladı.

Yaşamın Gerçekleri ve Hayallerin Daralması

Bir zamanlar dünyayı gezmeyi, farklı kültürler tanımayı hayal ederken, bir sabah iş yerine yetişmeye çalışırken bulduk kendimizi. Evin bahçesine ağaç ev yapma fikri, birikmiş faturaların gölgesinde kayboldu. İnsanları iyileştirme hayalleri, mesai saatleri içinde görevleri yetiştirme telaşına dönüştü. Zamanla hayallerimiz, gerçeklerin dar koridorlarına sıkıştı.

Hayal gücümüzü canlı tutan renkler soldu; “belki bir gün”ler yerini “şimdi değil”lere bıraktı.

Küçülen Hayallerle Mutlu Olabilir Miyiz?

Küçülen hayallerimiz, bazen hayal kırıklıklarıyla başa çıkmamız için bir tür savunma mekanizması gibi çalışıyor. Belki de bir noktada, daha azıyla mutlu olabilmeyi öğrendik. Ya da öyle sandık. “Azıcık aşım, kaygısız başım” diyerek, geçmişteki büyük rüyalarımızı unuttuk. Oysa bu unutuş, içimizde bir boşluk yarattı. Çünkü hayal kurmak sadece çocuklara özgü bir lüks değil, her yaşta ihtiyacımız olan bir nefes.

Hayalleri Geri Kazanmak

Belki de bu yüzden arada durup sormalıyız kendimize: "Çocukken ne hayal ediyordum?" Yetişkin sorumluluklarımız var, evet; ama hayatın anlamını oluşturan şey sadece görevlerimiz değil. Küçük hayallerle yetinmek zorunda değiliz. Belki yine dünyayı gezemeyebiliriz, ama yeni bir hobi edinebiliriz. Belki uzaya çıkamayız, ama yeni şeyler öğrenmenin heyecanını yaşayabiliriz.

Hayallerimizi yeniden genişletmek için çok geç değil. Bir zamanlar bizi heyecanlandıran o cesur hayalleri hatırlamak, büyümenin sıkıcı kalıplarını kırmak için iyi bir başlangıç olabilir.

Büyüdükçe hayallerimiz küçüldü belki, ama onları tekrar büyütmek bizim elimizde.