Hepimizin ortak geleceği olan çevremizin korunması, geliştirilmesi ve her türlü kirlenmeye karşı tedbir alınması bütün vatandaşlarımızın hem anayasal görevi hem de insanlık görevidir.  Ancak sahiden çevreyi düşünen var mı acaba?

Varsa seçim çevresi,  yoksa seçim çevresi.  Peki ya gerçek çevre, kimin umurunda?

İsveç’in Stockholm kentinde ilk uluslararası Çevre Konferansının yapıldığı 5 Haziran 1972 tarihi Birleşmiş Milletler tarafından Dünya Çevre Günü olarak ilan edilmiştir. Her yıl içinde 5 Haziranın bulunduğu hafta Çevre haftası olarak çeşitli etkinliklerle kutlanır. Bakın bakalım bu sene hatırlayan olacak mı?

Varsa 7 Haziran yoksa 7 Haziran. Peki ya 5 Haziran, kimin umurunda?

Hem Hz Mevlana’nın temiz ve manevi ikliminde yaşamaktan gurur duyacağız hem de iklimi korumak için elimizi taşın altına sokmayacağız. Peki ya gelecek, kimin umurunda?

Konunun uzmanları alarm verircesine uyarıyor, geleceğin anahtarı iklim değişikliğine uyumda saklı, ülkeler stratejik planlarını küresel ısınma senaryolarına göre yapsınlar yoksa felaketler kapıda diye, hatta Hindistan’da aşırı sıcaklardan 1500 kişi hayatını kaybetmiş haberleri geliyor, peki ya sürdürülebilir yaşam, kimin umurunda?

Doğan her bebeğin temiz hava soluması, anne sütü kadar hem hakkı hem de ihtiyacıdır. Hayat bulduğumuz havamız, özellikle kış aylarında kullanılan kalitesiz fosil yakıtlar ve yanlış yakma sistemlerinden dolayı kirleniyormuş, boş ver.

Varsa kömür, yoksa kömür.  Peki ya temiz yakıtlar, kimi umurunda?

İş yapabilmek için enerjiye ihtiyacımızın olduğu gerçeğinden hareketle yapılan enerji arayışları ve enerji yatırımlarının çevresel etki değerlendirilmesi sürecinde müdahil olmayıp, iş kazma vurmaya geldiğinde makinenin önüne yatıp çevrecilik yapacağız. Peki ya  gerçekten  enerji ihtiyacı kimin umurunda?

Plansız kentleşme, sanayileşme ve verimli toprakların imara açılması, erozyonla toprak kaybı, ormansızlaşma, sulak alanların azalması, kuraklık, çölleşme gibi çevre sorunlarını yağan her yağışlarla birlikte çabuk unutacağız. Peki ya yer altı sularının azalması, kimin umurunda?

Bir tarafta ağaç dikmeyi çevrecilik olarak anons edeceğiz diğer tarafta ise değişik projeler uğruna binlerce ağaç keseceğiz.

Varsa inşaat, yoksa inşaat, peki ya tabiat, kimin umurunda?

İsraf haram ve günahtır diyeceğiz. Tüketim alışkanlıklarımız israf çılgınlığına dönüşecek. Açık büfe ziyafetlerde tıka basa doldurduğumuz tabaklarımızın yarıdan fazlası çöpe gidecek. Komşusu açken tok yatan bizden değildir, inancıyla yaşayacağız ama çevremizdeki aç ve açıkta kalanları düşünmeyeceğiz. Peki ya kul hakkı kimin umurunda?

“Geri dönüşüm, atıkların ekonomiye geri kazanılması, her atık çöp değildir” gibi çevreci laflar edeceğiz. Ancak işe yaramaz diye elimize geçeni çöpe atacağız. Hatta daha çöpleri çöp kutusuna atmayı beceremeyip, sokaklarımız çöp kokusundan geçilmeyecek. Her şeyi Belediyenin yapmasını bekleyeceğiz. Peki ya temiz çevre, kimin umurunda?

Gelecekte dünya ölçeğinde çıkacak savaşların buğday ve su savaşları olacağı gerçeği ortadayken, sağlıklı ve güvenli gıdalar üretecek verimli tarım topraklarımızı koruma altına almak yerine kalkınma ve sanayileşme uğruna heba edeceğiz, sonra da tarım ürünü ithal eder hale gelip, yüksek gıda fiyatlarından şikayet edeceğiz.

Varsa ekonomi,  yoksa ekonomi. Peki ya ekoloji, kimin umurunda?

Kimi alkışlar, kimi yürür. Kimi konuşur, kimi yapar. Haftaya onlar meclise gidecek, bizler evimize döneceğiz. Dört yıl sonra aynı türküleri dinlemek üzere…

Varsa seçim, yoksa seçim. Peki ya geçim, kimin umurunda? Kalın sağlıcakla…

ÇEVRECİ SÖZÜ; Çevreye Saygı İnsana Saygıdır. Dünya Çevre Gününüz Kutlu Osun.