Karanlık;

Tan yeri,

Güneşin doğuşu,

Sabah aydınlığı…

Taze bir başlangıç.

Belki de günahsız tek zaman dilimi.

Her türlü pislik,

Gecenin karanlığına bırakılmış…

Aydınlık;

Peki ne oluyor,

Neler dönüyor?

Hayat bir anda değişiyor.

Pislik başlıyor,

Beyin yok artık,

Mide ile düşünme,

Kötülük ve fesatlık,

Dedikodu ve hainlik,

Fitne ve fücur…

Biz bizlikten çıkıyor,

Biz artık

Biz değiliz.

Çocuklarımız;

Aldığımız emaneti

Size sağlam veremeyeceğiz.

Belki de verecek bir şeyimiz kalmayacak.

Bitirdik…

Nasıl oldu?

Niçin oldu?

Klasiğimiz

Olan oldu.

Boş verin…

Toprağı kirlettik,

Sularımız kötü,

Artık yağmur yağmıyor,

Havamız kötü…

Heyhat!

YA RAB!!!

Nasıl bir pisliğin içindeyiz?

Yazık ki ne yazık…

Siz hâla devam edin kavganıza,

Biz yokuz artık.

Ağlayamıyoruz bile.

Kimse kimsenin umurunda bile değil.

Hainlik sanat olmuş,

İyilik unutulmuş,

Dostluk hayal olmuş,

Para ana amaç olmuş…

Değerler unutulmuş,

Yeni totemler oluşturulmuş,

Kimse kimsenin yüzüne bakamıyor

Hatta kuyusunu kazıyor…

Nasıl oldu,

Neden oldu,

Niçin oldu?

Boş verin…

Gözyaşlarımızı içimize akıtıyoruz.

Biz, siz, onlar

Birlikte yaptık..

YA RAB!

AFFET, AFFET!!!

AKIL, FİKİR ve İZAN İHSAN ET…