İçinde yaşadığımız hayat herkes için yaşanabilir olmalı, olmalı ki, rahat bir yaşam sürdürebilsin. Peki, tam olarak bu rahat yaşam meselesini çözdük mü ne dersiniz? Mesela engelli vatandaşlarımız için bu yaşanabilirlik yaşam konusunda elimizden geleni ne kadar yaşamın içine aktarabiliyoruz? İçinde bulunduğumuz yaşamı, bazen özel durumu olan ya da bir engeli bulunan vatandaşlarımıza göre tanzim edebiliyor muyuz?

Önemli bir tespitimi sizinle paylaşmak istiyorum: Geçen gün toplu ulaşım otobüs durağında otobüs bekliyorum, yanıma görme engelli bir vatandaşımız geldi. Kısa bir selamlaşmadan sonra, “abi buradaysanız benim bineceğim otobüs durağa gelince bana haber eder misiniz” dedi. “Tabi ki” dedim ve engelli kişinin otobüsü durağa gelince de söyledim ve vatandaşımızı yolcu ettim. Hadi o gün otobüs durağında ben vardım elimizden gelen yardımı engelli vatandaşımıza gösterdik diyelim, ama her zaman durakta iyi niyetli yardım alacak bir başkası olmaz ki, hatta durakta kimse de olmayabilir. O zaman nasıl çözecek bu sorunu görme engelli vatandaşlarımız. İşte bize düşen görev yaşamı kolaylaştırmak ve yaşanabilir yapmak olmalıdır. Oysa günümüz teknolojisinde görme engelli vatandaşlarımızın bu sorunu, özellikle toplu taşıma otobüslerine ve duraklara yerleştirilecek bir ses cihazıyla çözmek mümkündür. Bu ses cihazı uygulaması toplu taşıma raylı sistemlerde hizmet veriyor, ancak bu hizmetin toplu taşıma otobüslerinde de yer alması gerekiyor. Söz konusu ses cihazlarının toplu taşıma otobüslerinde olması, hem görme engelli vatandaşlarımız için, hem de yaşı ilerlemiş görme duyusu zayıflamış vatandaşlarımız için de çok etkili bir uygulama olacağı kanısındayım. Engelsiz bir yaşam dileğiyle… Saygılar sunuyorum.