Görünüşte Herkes İnsandır

Günümüz koşullarında insan olmak, insan olabilmek ve insan kalabilmek zor bir şeydir. İnsanlık değerlerinin ayaklar altına alındığı, dürüstlüğün prim yapmadığı, sevgisizliğin, acımasızlığın tavan yaptığı bu düzende insan gibi insan olmakta, öyle kalabilmek de zor iştir. İnsan kolayı seçer ve farkında olmadan insanlığından her geçen gün bir parça kaybeder.

İnsan olabilmek! İnsan olarak doğmak değil o kalıbı doldurmak, insanlık erdemlerini üzerinde barındırmak demektir.

Yoksa İnsan olmak;

İyi bir diploma almak,

İyi bir mevki sahibi olmak,

Servet sahibi olmak,

İyi kıyafetler giymek ve gösterişli evlerde oturmak,

Son model arabalara binmek,

Değil;

Mesleğiniz, konumunuz, geliriniz ne olursa olsun insana insan gibi bakabilmektir.

Bu açıdan baktığımızda çevremizde gördüğümüz ve konuştuğumuz herkes insan mıdır?

Acıma duygusunu kaybetmiş, vicdandan yoksun, bencil, çıkar odaklı, ikiyüzlü, nefretle ve öfkeyle dolu bir varlığa insan demek mümkün müdür?

Yalan söyleyen, söz verip ama tutmayan, çalan, kazanıp ama kazancına haram katan, insan satan, kandıran, yüze gülüp arkadan söven, iftira atan, bozgunculuk yapan, öldüren, tecavüz eden, zevk için hayvan öldürüp adını spor koyan, boşandığı karısını 48 yerinden bıçaklayan, öz kızını para için mal gibi satan ve buna töre diyen. vs. vs. vs.

Böyle bir yaratığa insan demek mümkün müdür?

Bunların hangisini hayvan yapar. Hiçbirini.

O halde İnsan olmak;

Allah’ın ‘ Yaratılanların en şereflisi’ olarak nitelediği; İnsan, her şart ve durumda yaşama devam edebilecek şekilde kendinin ve sevdiklerinin hayatına güzellik katabilendir.

Bunları yapmak zor mu? İlk etapta bakınca hiç de zor görünmüyor aslında değil mi?
Peki, o halde neden yapamıyoruz?

Yapabiliriz, biz de insan olabiliriz aslında nasıl mı?

Biraz daha yürekli olarak, inandığımız değerlerin peşinden korkusuzca koşarak, yaşadığımız bu dünyada kendimizden başka da canlıların olduğunu ve onların da birer ümmet ve yaşama haklarının bulunduğunun farkına vararak, maskesiz, doğal, dürüst, vicdan sahibi, merhametli, etrafımızdaki her şeyi severek ve en önemlisi bu mücadelenin bizzat içinde savaşarak.

Son olarak

Dua ediyorum Allah’a: kendini insan zanneden bütün insansı varlıklara da biraz akıl –fikir ve vicdan nasip etsin, kalplerinde ki mühürleri kaldırsın ve onları gerçekten insan olma onuru ile taçlandırsın. Yazımı Hz. Mevlana’nın bir sözüyle noktalıyorum.