Yıllardır zihnimde olgunlaştırmaya çalıştığım bir sosyal olgu var; o da tüm insanlığın atasının Hz. Âdem olduğu ilahi dinlerin tamamında mevcutken, ırk ve tene dayalı savaşların varlığının temelinin ne olduğu gerçeği.

Konya, Çizgi Kitabevi Yayınları’ndan Güngör Karauğuz hocanın “Âdem’in Çocukları” adında bir kitabının yayınlandığını gördüm ve işte benim tahayyülümde oluşan isim budur dedim. Malumunuz üzere Hz. Âdem’in çocukları Kabil ile Habil arasında yaşanan ve semavi kitaplarda ilk cinayet olarak anlatılan bu olay, adeta nefis ile ruhun da mücadelesini temsil etmektedir. Johann Wolfgang Von Goethe’nin Faust adlı eserinde geçen Mephisto (şeytan) ve Geist (ruh) arasındaki mücadeledir aslında, insanoğlunun iki kaşı arasında bulunduğuna inanılan Nefis ile sol sadrında bulunduğu düşünülen Kalp yahut sağ göğsünde yer aldığına inanılan ruh.

Dünya’da bu güne kadar yapılan iki cihan harbinin ikisinde de öteki ile savaşıldı. Şunu pekâlâ diyebiliriz, ‘en nihayetinde hepimiz Âdemin çocuklarıyız bu neyin kavgası’ diye. İşte tam olarak da olay burada kopuyor; zaten Âdemin çocukları olduğumuz için kavga ediyoruz, insanoğlunun fıtratında var kavga. Adolf Hitler, “Mein Kampf” (Kavgam) diye mücadelesinin temellerini anlattığı bir eser yayınladı, okuduk fakat anlamakta zorlandık. Almanların diğer milletlerden üstün olduğunu, arî (saf)  bir ırkın tüm dünyayı yönetmesi gerektiğini vs. anlatan bu eseri okuyunca, arî ırkın mümkün olmadığını zira bütün insanlığın tek bir babanın evlatlarından çoğaldığını düşündük ve ikna olamadık.

İnsanoğlu’nun teni, rengi, dili, dini ve kullandığı sosyal medya (facebook, twitter) ne olursa olsun, Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi hiç değişmiyor; insanlar yiyor, giyiyor, sosyalleşiyor ve statü istiyor. Âdem’in Çocukları’nın bir kısmı açlıktan ölürken (yıllık 2 milyon kişi), bir kısmı da  (yıllık 3 milyon kişi) fazla yemek yemekten ölüyor. Bu yüzden insan için “Beş Harfliler” diyoruz.