Evimizde ,   işyerlerinde, hayatımızın her alanında işe yaramaz diye ayırdığımız, bir an önce kurtulmak için çaba harcadığımız atıkların genel adı “ÇÖP”. Ancak her atık çöp değildir. Kağıt, cam, pet, plastik, metal,  kumaş atıkları geri kazanımı  ve yeniden değerlendirilmesi mümkün olan atıklardır..

Bu tür ürünlerin doğada yok oluş sürelerine baktığımızda; cam şişe 4000 yıl, kutu kola 10 yıl, çiklet sakız 5 yıl, pet şişe 400 yıl, sigara filtresi 2 yıl, plastik malzeme 1000 yıl, plastik tabak 500 yıl, kağıt gazete 3 ay, alüminyum 100 yıl bozulmadan kalabiliyor Atıklarımızı doğaya terk etmeyip ekonomimize kazandırabiliriz. Düşünün herkes bu malzemeleri çöpe atarsa yaşadığımız yer çöp dağı olur

Sadece ambalaj atıkları değil, atık yağ, sağlık kuruluşlarından çıkan tıbbi atıklar, radyoaktif atıklar, tehlikeli atıklar, tehlikesiz atıklar, elektronik atıklar, ömrünü tamamlamış lastikler, aküler, hurda araçlar , hafriyat atıkları gibi aklınıza ne geliyorsa her türlü atık ve artık için artık istediğimiz yere atma, dökme, rastgele depolama, taşıma kısacası istemediğimiz her türlü atık ve artıktan canımızın istediği gibi kurtulma şansımız ve hakkımız yok .

Bu konuda üretimde atık oluşturulmasının azaltılması, atıkların tekrar kullanımı, kullanılamayan   atıkların kaynağında ayrı toplanması, taşınması, ayrıştırılması, ekonomiye yeniden kazandırılması konularında teknik ve idari standartları oluşturmak amacıyla Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından yayınlanmış pek çok yönetmelik ve genelge mevcuttur.

Bugün Avrupa Birliği ülkelerinde çevre ile ilgili hangi mevzuat uygulaması varsa ülkemizde de var. Ancak tek farkımız bu konuda ki zihniyet ve algı meselesi. Öncelik meselesi. Gerçekte bu işi bilenler atıkların altın değerinde olduğu ve bunların bir tekinin  dahi ziyan edilmemesi gerektiği ve değerlendirilmesi gerektiği konusunda ciddi adımlar atıyor, ama sayıları çok az.

Ambalaj atıklarının kaynağında ayrı biriktirilmesi, ayrı toplanması, Bakanlıktan Lisans almış Toplama ayırma Tesislerine verilmesi bunlarında yine Bakanlıktan lisans almış geri Kazanım Tesislerine vermeleri ve yeniden değerlendirilmesi iş ve işlemleri Ambalaj Atıklarının Kontrolü Yönetmeliği ile  düzenlenmiştir.

Geri dönüştürülen ve ekonomiye geri kazandırılan ürün, yeniden kullanıma sunulur. Bu sayede ;Doğal kaynaklar korunur. Enerji tasarrufu sağlanır. Atık miktarı azalır. Ekonomiye katkı sağlanır.

Bilinen ambalaj atıklarından olan   Cam Ambalajlar: En sağlıklı ambalaj çeşidi olup, geri dönüşüm oranı en yüksek olanıdır. Yeniden cam eşya yapımında değerlendirilir.

Metal Ambalajlar: En önemlileri yağ tenekeleri ve meşrubat kutularıdır. Geri dönüştürüldüğünde pencere çerçevesi gibi malzemeler üretilmektedir.

Plastik Ambalajlar: Özellikle gıda, meşrubat, deterjan ve kozmetik ürünlerin ambalajlarıdır. Geri dönüştürülmesi sonucunda; plastik torba, marley, pis su borusu, elyaf, dolgu malzemesi, sera örtüsü imalatı ve otomotiv sektöründe kullanılmaktadır.

 Kağıt-Karton Ambalajlar: En önemli kısmı gazete kağıtları, süt ve meyve suyu kutuları oluşturmaktadır. Geri dönüştürülmesi sonucunda; önemli ölçü de tekrar kağıt olarak değerlendirilir.

Normal olarak 1 kişi günde 1 kg atık ürettiği kabul edilmektedir. Ülkemizde atıkların %15-20 si geri kazanılabilir niteliktedir. Konya’nın merkez nüfusu 1 milyon kabul edelim günde 1000 ton atık çıkıyor ve bunun en az 200 tonu geri kazanılabilir. Yıllık olarak ele alınırsa yaklaşık 73.000 ton atık geri dönüşüme gidebilir.

Konya Valiliğinin il istatistik sisteminde (KONİLİS) belirtilen rakamlara göre 2013 yılında toplam 20.000  ton ambalaj atığı toplandığı beyan edilmektedir.  Farz edelim  ki sokak toplayıcıları ve beyan edilmeyen  bir bu kadar daha atık olsun toplam 40.000 ton ambalaj atığı toplanmış ,maalesef geriye kalan 33.000 ton doğada çürümeye terk edilmiş gözüküyor.

Görüldüğü üzere sadece ambalaj atıkları değil diğer tüm atıklar ya geri kazanım için ya yeniden değerlendirilmesi için ya da taşınıp bertaraf edilmesi için hatta atıklardan enerji elde edilmesi için, pek çok iş ve işlem ihtiyacı ve bunları yapacak işletmelere ihtiyaç var. Kısacası Atık altındır ve biz o altını çöpe atıp hibe etmemeliyiz.

Günümüzde işsizliğe çare aranıyorsa biraz da işin vitrinine değil mutfağına bakıp , burada ortaya çıkan atıklardan iş imkanları sağlanabilir. Atıklar ekonomiye kazandırıldığı gibi dünyamızın çöp dağları ile dolmasını ve doğanın biraz nefes almasını sağlayabiliriz. Yatırımcılara duyurulur. Kalın sağlıcakla.