Bugünü tatil günü olarak geçirmesini bilen şanslı okurlarımız için güzel tatil günü, biz ameleler gibi çalışanlar için güzel bir çalışma günü dileyerek yazımıza başlamak istiyorum.

Bugün hiç öyle ciddi konulara filan girmeyeceğiz.

Olayın direkt göbeğine de dokunmayacağız.

Etrafında dolandırıp sadece sohbet edeceğiz.

Üç gün önce idi TÜİK Konya Bölge Müdürlüğü “hemşehri” profiline ilişkin bir rapor yayımladı farkında mısınız?

Hiç dikkatinizi çekti mi?

Ya da rakamlara bakıp hiç kafa patlattınız mı?

Doğrusunu söylemek gerekirse ilk planda benim de dikkatimi çekmemişti. Ama benim akıllı genç ve dikkatli bir adamım (!) hepsini tek tek detaylandırmış.

Ve bakın notlarını benimle nasıl paylaşıyordu;

“80 milyonluk ülkemizde nüfusa kayıtlı olunan illere bakıldığında en çok Şanlıurfa nüfusuna kayıtlı kişilerin yaşadığı belirlendi. Yani Türkiye’de en çok hemşerisi olanlar 2 milyon 697 bin 75 kişi ile Şanlıurfalılar oldu.

Konyalılar ise % 3,18’lik pay ve 2 milyon 544 bin 528 kişiyle ikinci sırada. İstanbullular da 2 milyon 530 bin 753 kişiyle üçüncü sırada yer alıyor. 

Karaman’ın nüfusuna kayıtlı vatandaşların sayısı ise 351 bin 200 oldu.

Konya-Karaman et ve tırnak olduğuna göre, yani yeni nesil Karamanlılar biz Karamanlıyız deseler de orta yaş ve üstü kuşak hep kendisini Konyalı olarak gördüğüne göre (Mesela bizim Ermenekliler anam babam Konyalıdırlar. Kendilerini hâlâ öyle görürler) Bizim gerçek nüfusumuz 2 milyon 895 bin 728’dir. Yani Türkiye’nin en kalabalık nüfusu bizde.

Bundan ve bizden daha ötesi yok…

Amaaaa…

Kimse kusura bakmasın bizimkisi biraz KURU KALABALIK gibi…

Bir kere sanatta, sporda, siyasette aklınıza ne gelirse gelsin lobisel hiçbir faaliyetimiz yok. Yani gücümüz yok. Yani vurduk mu oturtamıyoruz. Ya da ağlamadığımız için hep kendi kendimize söylenip duruyoruz. Siyasi etkimiz ise her şeyi ile ortada.

Elin oğlu gelip tribünde yöneticimizi dövüp elini kolunu sallayarak bu şehirden gidebiliyor.

Niye?

Hatırlı ağabeyleri olduğu için…

Elin hakemi geliyor, gözümüzün içini baka baka bizi doğruyor. Niye?

Rakip takımın yöneticisi ya da hocasının arkası sağlam diye.

Siyasette de tablo aynı; hasbelkader bakan çıkarıyoruz ama ömrü aylarla sınırlı kalıyor.

Başbakan çıkarıp tarih yazıyoruz yine sahip çıkamıyoruz. Hatta ilk biz çelme takıyoruz. Örnekler saymaya devam etsek sütunlar yetmez.

Biz iyisi mi Türkiye’nin en kalabalık hemşeri grubuna sahibiz diye övünelim.

Bakın rakamlar çok güzel değil mi?

Her yüz kişiden 3’ü bizden başka bir ifadeyle Türkiye’de yabancılar hariç her 32 kişiden biri Konyalı!!!”

BÜYÜKŞEHİRİN TURUNCU ADAMLARI

YEŞİL OLDU AMA ONLARI KUTLUYORUM

Konya Büyükşehir Belediyesinde inanılmaz bir gönül ordusu işlerini ise karınca gibi yapan çalışkan örnek insanlar var. Bu insanlar ilk göreve başladıkları zaman tek tip turuncu giyinirlerdi. Kadını erkeği ile. Ben bunlara o zamanlar turuncu adamlar derdim. Şimdi bu turuncu adamlar önce yeşil-turuncu giyinmeye başladılar. Şimdi de yeşil ağırlıklı turuncu adamlar oldular. Ne olursa olsunlar bu insanlar müthiş insanlar. Aldıkları paralar az olabilir ama onlar bu paralara öylesine şükrediyorlar ki kulaklarınıza inanamazsınız.

Bu insanların ağaç budama işlerinde çalışanlarını gördüm dün. Ankara yolu üzerinde. Hepsinin de kafalarında baretleri vardı. Helal olsun dedim. Yöneticilerinden de sorumlularından da çalışanlarından da... İşçi sağlığı ve güvenliği en üst düzeyde idi.

İşte bizi de bu yakışır öyle değil mi?

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Hiç kimse gerçekte başka bir insanın varlığını kabul etmek istemiyor

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Birbirimizi sonuna kadar dinlemeyi öğrenebildiğimiz zaman daha iyi ADAM oluruz.