Konya spor camiası ve şehir olarak dünkü Başakşehir maçını dahası hezimetini önce yok kabul etmeliyiz.

Futbol bu… Çok güzel bir seri yakalayabilirsiniz…

Birilerinin “düşer” dediği takım haftalardır ilk 4’te olur. Başakşehir maçını da kazansa haftayı ilk 3’te kapatacak.

Ama futbol bunun için güzel ve futbol bunun için çok izlenir.

Biz önce bunu bilip dünü çabucak unutmalıyız.

Tabii Konyaspor’lu futbolcular dün beklenen performanslarından çok uzaktılar. Dahası istek arzu denilen size maç kazandıracak duyguları da yoktu. Öyle ki ilk ciddi atağımız 34. dakikada oluyordu. İkili mücadelelerde topu kazanmaktan çok rakibi durdurmayı düşünüyorduk.

Gol atmaktan çok gol yememeyi kafamıza yazmıştık.

Oysa İstanbul’da günlerdir yağan yağmurun ardından güneş bile açmıştı. İki bin sporseverin çoğunluğu Konyalı idi. Nalçacılar tribüne damgalarını vurmuşlardı.

Ama oyuncularda bir tutukluk vardı.

Mesela sahanın yıldızı Visca denilen adamı tanıyan, bilen yok muydu?

Rakibin en etkili ismi, bu maçta da sahadaki 22’nin hatta sonradan girenlerle 28 kişinin en iyisi olan bu oyuncu bu kadar mı boş bırakılırdı?

Siz takım olarak bir oyuncuya bu kadar alan bırakırsanız adama bir değil iki gol attırırsınız, bir de üstüne asist yaptırırsınız sonra da adı “maçın kahramanı” olur.

Olsun yine de canımızı sıkmamak lazım.

Havamızı korumamız lazım.

Yalnız “havamızı korumamız” lazım deyince şehir korumalı, taraftar korumalı ve de tribün korumalı. Eğer bu hava işine futbolcu girerse sonuç hezimet olur.

Doksan dakikalar unutulur skorlar tarihe geçer. Tıpkı dün olduğu gibi. Başakşehir 4 gollük bir oyun oynamasa da bizim defansın ikram ettiği toplarla tarihe geçti.

Buna bir trafik kazası diyelim ve önümüze bakalım.

Moralimizi bozmayalım.

Bu takım iyi takım. Aykut Hoca, Türkiye liglerinin en iyi hocalarından. Konyaspor taraftarı ise son iki yıldır Türkiye’nin en mükemmel tribünü oluşturdu.

O zaman havamızı bozmayalım. Futbolcuları da havaya sokmayalım.