Bir gün fotoğraf çekmek için şehir merkezine gittim, Amacım sokak aralarına girip kaynakçı kalaycı yani eski mesleklerle uğraşanları fotoğraflamak. Fakat arabayı park edecek yer bulmak için de baya bir zorlandık, sonunda park edecek bir yer bulabildik. Bir yandan da Allah’ım ne güzel günleri bize gösterdi diye de hayıflanıyorum. Bakıyorum da araba park edecek yer bulmakta zorlanıyoruz artık diyorum kendi kendime. Neyse Arabayı park ettiğim yer eski dostlarımın bulunduğu binaya yakındı. Hava soğuk mu soğuk. Ben iki kazağı üst üstüne  iki gocuğu üst üstüne giyiniyorum. Bir yandan da  Aman kış günü üşümeyelim diyorum  ve sıkı  giyindiğim bir gündü o gün…

Neyse Arkadaşlarımla buluşuyorum onların iş yeri lokalinde. Biraz çay ikramı ve biraz  Hasbi hal ettikten sonra, arkadaşlarımda bir hazırlık görüyorum. Nedeni ise Salı ve Cuma günler açık alanda şehir halkına Mehteran konseri veriyorlarmış. Çok güzel dedim, demek haftada iki gün çarşıda mehteran konseri.

Ben de geliyorum sizinle, siz konser verirken bende sizi fotoğraflarım dedim arkadaşlarıma. Tabi ki seviniriz dediler.

Hep beraber Yürüdük şehir meydanına. Daha önceden mikrofon ve teknik sorunlar halledilmiş bir alana geldik.

Sonra konser başladı, inanır mısınız mehteri dinlemek o kadar keyif verici bir durum ki, nasıl anlatsam mehteran çalarken mesela, bendeki ruh hali o anda kılıcı elime alıp sefere çıkasım geliyor gibi, bir durum oluşuveriyor sanki…

Tabi ki mehteranın konserini görenler, yoldan geçenler, durup dinlemeye o tarihi havayı koklamaya başlıyorlar. Bende bir kaç kare fotoğraf yakalamak için açı kolluyorum. bir kaç kez denklanşöre bastım,  kendime başka açılar ararken, birden fotoğraf makinasının vizöründen bir görüntü takıldı gözüme,

O da ne… dışarıda sıfır derece soğukta ayakkabısı olmayan, hatta çorapları da olmayan 3 çocuk vardı. Ve mehteran ekibine eşlik ediyorlar bir yandan da üşüdüklerini belli etmemeye çalışıyorlardı sanki. Tabi ki bir fotoğrafçı olarak etkileniyorsunuz, bir yandan ceddin dede marşlarıyla tarihi atmosferin üst noktasına çıkan yüreğiniz, bir yan dan da o çocukların o kışta ayaklarının yalın olması ve soğukta betonun üzerinde yalın ayak mehterana eşlik etmesi. Haydi bu duyguyu düşünün…

Ama gözüm hep o çocuklarda ayaklarında takılı kaldı…

Konser bitti. Hemen mehteran takımından bir arkadaşımızın da dikkatini çekmiş olacak ki çocukların ayağının çıplak olması…

Çocuklara, bizi takip edin dedi. Ve lokale götürdü çocukları. Tabi ki bende arkalarından gittik. Bir bizim dikkatimizi çekmemiş olay, başkalarının da dikkatini çekmiş. Bu durumu gören iki bayan ablamızda geldi lokale. Herkesin eli cebine gidiyordu. Oradaki bir arkadaş ben alacağım çocuklara ayakkabıyı, çocukların bu durumunu görüp oraya gelen bayan ablalar bizde yardımcı olmak istiyoruz diyorlar ve para veriyorlardı… Sanki herkes seferber olmuştu o çocuklara ayakkabı almak için. Ve o gün çok mutlu bir gün ile sonuçlanmıştı, hem çocuklar için, hem de benim benim için…

SAYGILARIMLA…

Haftaya yeniden birlikte olabilmek ümidi ile hoşçakalın…