Yerel bir gazeteci olarak şehrin her yerinde, her kesiminden insanımız ile birlikte oluruz. Dahası birlikte olmak bizim başlıca görevimizdir.

Önceki gün de Allah’a şükürler olsun inanılmaz bir tempo içerisinde hep hareket halinde idik.

Akşam saatlerine doğru hava henüz kararmamıştı ki bu sefer de Şeker Tekke’de bir Belediye otobüs durağının arkasında tanıdık bir esnaf dostumuzun kapısının önünde ayaküstü çay içip sohbet ediyorduk. Ayaküstü sohbette kimler kimler yoktu ki?

Mevlana Çarşısı esnaflarından iki abimiz, bir sağlık kurumumuzun ameliyathanesinde görevli dostumuz, özel bir eğitim kurumundan emekli bir eğitimci, mahalle muhtarı ve bölgenin iki esnafı. Havadan sudan, Evet’ten Hayır’dan, şehrin vurup kıran döken Suriyelilerinden söz ederken yine çaylarımız gelmişti.

Bir abimiz “Yeter artık ben içmeyeceğim” deyince muhtar abimiz “Osman al bu çayı da sen iç senin kısmetinmiş” deyince gördüm.

Meğer arkamızda üzerinde eşofman altında pantolon olan bir genç varmış. Çayları biz şekersiz içiyorduk. Abimiz şekerleri toplayıp Osman’a verirken rahatsızlığı anladım.

Sonra laf lafı açtı. Bazı abilerimiz ayrılırken sağlıkçı dostumuz dedi ki;

“Uğur abi bizim Osman için ne yapabiliriz?”

………….

Tekrar konu konuya açtı ve Osman ile ilgili olarak özetle şunu öğrendik.

Osman Karaboğa bugün 33 yaşında bekâr bir delikanlıdır. Babası yatalak hasta, annesi ev kadını. Osman üç kardeş, iki kardeşi asgari ücretle bir taşeron şirket elamanı. Osman 9-10 sene önce vatani görevini yaparken kışlada bize anlatılanlara göre dayak yer ve akli dengesi bozulur. Şu anda elinde yüzde 80 engelli raporu varmış. Ailesi bu işi bilmediği için dahası haklarını bile nasıl arayacaklarını bilmedikleri için çevreden eş dost Osman’a devlet eli ile yardım yapılması için biraz gayret gösterirler.

Ancak bugün itibari ile Osman’a hiçbir şekilde yardım edilmemektedir.

23639. yine aktarılanlara göre Osman’ın raporunda “ağır” ifadesi kullanılmamıştır.

Sohbet ilerledikçe gencin ve ailesinin yürek parçalayan hikayesini esnaftan hatta Selçuk Mahallesi muhtarından dinlemeye devam ediyoruz.

Elbette aile çaresiz durumda olduğu için olayı kabullenmiş. Eş dost ise belli bir yere kadar Osman için çırpınmış ama o da bir yere kadar.

Buradan yetkililerimize seslenmek hatta yalvarmak istiyorum.

Osman’ımızın elinde yüzde 80 engelli raporu olduğuna göre bu gence sahip çıkmak bizim görevimiz değil midir?

Biz devlet olarak da millet olarak da çok güçlüyüz. Yeter ki istensin. İstensin inanıyorum ki Osman’ın yüzü gülecek duası alınacak ve bir genç insan topluma kazandırılacaktır.

Aksi takdirde Osman 43, 53 Allah ömür verdiği sürece bizim insanlık adına utanç tablomuz olacak ve bunun vebali ile öbür tarafa doğru gideceğiz.

Açık söyleyelim. Biz Osman’ın takipçisi olacağız. Tabii Allah izin verirse….

EMNİYET MÜDÜRLÜĞÜ EMEKLİLER İÇİN BİR FORMÜL ÜRETEBİLİR Mİ?

Dün sabah emekli bir abimiz cep telefonundan aşağıdaki şu mesajı gönderiyordu:

“Sevgili kardeşim sabah eşimle bütün evrakları tamamlayıp trafik şubeye gittik. İnternetten randevu almadan işlem yapmıyorlar. Ben internetten randevu almayı bilemiyorum komşu çocuğu alsın diye rica ettim siteye ulaşılmıyor. Bizim gibi emekliler için emniyet bir sistem düşünür mü?

Köşene taşısan selamlar.”

…………..

Yetkililerimiz her kesimden insan için inanıyoruz ki en iyi hizmeti verebilme adına her şeyi yapacaklardır.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Bir bahçeye giremezsen, durup seyran eyleme. Bir gönül yapamazsan, yıkıp viran eyleme.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Otogar kavşağında yayalar ışıklara riayet edip tramvayın önünden tehlikeli bir şekilde tavşan gibi zıplayıp geçmedikleri zaman daha iyi ADAM oluruz.