Konya’nın Ramazan ayındaki kültürel emarelerinin arasında dilencileri de yazsak sırıtmayacak.

Çünkü ne hikmetse, Ramazan ayı geldiğinde dilencilerin sayısı bir anda misliyle artmaya başlıyor. Camilerin önü, yol kenarları, işlek cadde ve sokaklar dilencilerle dolup taşıyor.

Mitoz bölünmeye uğramış gibi her an her yerde karşınıza çıkabiliyorlar. Daha birini uğurlarken diğeri kapınızda beliriyor.

Sanki Konya’nın yarısı dileniyor!

Şehrin merkezinde olmasına karşılık bir işhanının 5. katındaki gazetemizin çalışma ofisine abartısız her gün dilenciler ziyarete geliyor.

Bir taraftan kapımıza geleni geri çevirmeyelim derken, diğer taraftan da dilenenlerin büyük bir çoğunluğunun ne mal olduğunu bildiğimiz için kızıyoruz!

Varıp baksan, senden benden daha zengindir bir çoğu! Zaten gerçek ihtiyaç sahibi kapı kapı dolaşıp da dilenemez ki!

İsteyemez, el açamaz, yalvarıp yakaramaz!

Bir de Konya'nın ithal dilencileri var ki onlar daha bir beter. Bizim kendi dilencilerimiz en azından laftan sözden anlarlar. Yok dediğin zaman gitmesini bilirler. Farklı şehirlerden gelenleri de geçtik artık farklı ülkelerden gelip dilenenler dahi var. Onlarla iletişim de kurulmuyor. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın ne derdini anlayabiliyorsunuz, ne de derdinizi anlatabiliyorsunuz!

Her yıl Ramazan ayının öncesinde ve içinde yapılan onca uyarıya rağmen, manevi duyguların tavan yaptığı Ramazan ayının atmosferini fırsata çevirmeyi başaran istikrar abidesi dilencileri takdir etmemek elde değil.

Ramazan’ın en kârlı işini de bunlar yapıyorlar.

Biz yine de buradan üç kağıda gelmeyin diye uyaralım. Tabi onca işin gücün arasında ilgilenebilirler mi bilemiyorum ama belediyelerimizin zabıta birimlerinin de aynı şekilde uyanık olması gerekiyor. Ayrıca Emniyet teşkilatımız da biraz daha titiz davranırsa bu fırsatçılara gün doğmamış olur.