Hepimiz özlemişiz şöyle yüz yüze muhabbet etmeyi. Gerçekten bayramlar da olmasa birbirimizi görmeyecektik. Bayramlar da olmasa “uzaktaki” yakınlarımızdan haberdar olmayacaktık. Amcaoğlu gelmese, yeğenler telefonla da olsa arayıp hal hatır sormasalar insanlığımızı kaybedecektik…

Bayramların en güzel tarafı şeker lokum alıp çıkmak için gittiğin yerde bir saatten fazla zaman geçirmek, oturduğun yere yıllardır görüşmediğin hısım akrabanın gelmesi, zile basınca evi bekleyen çocuklardan şeker lokum alıp selam bırakmak, geçen bayram gidemediğin akrabanın hatırını yapmak…

Eski Türkçedeki badram (bedrem, beyrem) kelimesinden gelir bayram. Bayramlaşmak da güzel kelimedir... Yıl boyunca semtine uğramadığın eşin dostun ve akrabanın ziyaret edildiği, yani “bayramdan bayrama” da olsa, insanların birbirini hatırladığı, gönül aldığı zamanlardır… Çalacak kapıların azaldığını görsek de bayram ziyarettir, bayram sevgidir, muhabbettir…

Hangi eve gitsek kâh tebessüm ettiren kâh güldüren bayram muhabbetlerine karışırız. Her yerde benzer sohbetler olsa da sıkılmayız hiçbirimiz. Konya ağzıyla yapılan en güzel konuşmaların bayram, düğün-dernek muhabbetlerinde yani eğlencelerde yaşadığını görür mutlu oluruz. Adamın yılda bir gördüğü akraba çocukları gelişme çağındaysa okul muhabbetiyle açılır sohbetler…

-“Ne o len, babanı geşmişsin, pek uzun boylu olmaya da bakma, nöğürecen fasülle sırığı gibi olup da”,

-“Böyüdü amcası, nasibise Meram Anadolu’ya gidecek.”

-“İmam Hatıp mekdebine ver canım, çocuğa yazzık itme, dinini diyanetini öğrensin.”

-“Gaş senedir yazın Gur’an gursuna gider, hatim filan da indi, yiter bellediği. İmam hatıbın yarın ne olacağı belli değil, gapadıvırıllar da ortalık yirde galır çocuk. Üzerimize düşeni yapdık, yitişdirdik Allah’ın izniynen. Hükümet de gitdi baksaane, ne olacağı belli değil, guramayacaklar ellalem.”

-“Bahceliynen, Gılışdaroğlu’ynan hökümet mi gurulur! Gidinin adamları her biri bi tarafa çeker.”

-“Yaa yah! Olmaz bunnarnan. Âmed Hoca’yı nası da çabalatdırıllar.”

-“Millet ne yapacağını şaşırdı, irahatlık batdı yav.”

-“Allah encamımızı hayritsin, birliğimizi dirliğimizi bozmasın, hacı!”

-“Amin, amin…”

-“Hadi yingene sööle de kakalım, yavrı! Şekerimizi de getir gelirken”

-“Otur baalım Memeet! Ateş almaya mı geldin?”

-“Bayram ziyareti bilader! Evi yalınız goyduk geldik. Mübarek gün gelen boş dönmesin!”

Başka bir yerde tatlı ikramından farklı bir muhabbet doğar…

-“Ayşe Aplaa! Hacı Abee’nin canına değsin. Eline sağlık baklava güzel olmuş amma cevizi yok bu sefer, ne di ööle yapdın ya?”

-“Amin, goyan giden nur içinde yatsın. Baklavama laf itme sıpaa! Bu bayram da böle oldu. Ceviz gaş para bilin mi sen? Accık erken geleydin de getireydin, dadıynan duzuynan olaydı madem…”

-“Bülüşlere yim atar gibi iki dene goymuş senin gelin dabağa, dişimin govuğuna yitmedi valla!”

-“Age bi dabak daa getir Raziyeeee, şu mesmosuza!”

-“Sen bilin, çitlekcisin hazar! Ne di ateş bahası bu ceviz, fındık, fısdık?”

-“Bu sene çok don oldu Ayşe Apla! Her yir dondu. Guruyemiş de fırladı, altın da dövüz de  aldı başını gitdi…”

-“Ondan mı Avratsız Ismayıl gibi dönüp durun?”

-“He! Sen gız buldun da evlenmedik mi? Hadi Allaasmalladık ben gidiyom, galın sağlıcağınan…”

Köşelerde yer olsa, muhabbet de bitmez. Bugünlük de bu kadar…

Bayramlar iyi ki var…