Öncelikle maçtan önce kardeş kulüp Eskişehirspor’un sıkıntılı günlerini bir an önce atlatıp bir an önce düzlüğe çıkmasını bir spor adamı olarak canı gönülden diliyorum. Çünkü süper ligin böyle köklü kulüplere, böyle inançlı tecrübeli taraftarlara ihtiyacı var. Maçtan önce Konyaspor ve Eskişehirspor futbolcularının beraber tribünleri selamlamaları dostluğumuzu daha yukarılara taşıdı. Eskişehir’den “diren Eskişehir” pankartlarıyla moralli bir şekilde uğurlanan Eskişehirspor, Konyaspor’un 2.yarıdaki müthiş oyununa karşı koyamadı. Aslında birinci yarı Eskişehirspor’un tam istediği ortamda oynandı. Samet Hoca orta sahayı kalabalık tutup, rakibe boş alan bırakmayarak, rakibe top yapma, oynama imkanı vermemeyi düşünmüş. İkinci bölgedeki dörtlüye de stoperleri Sezgin ve sağbekleri Kamil Ahmet’i alarak Konyaspor’u önce durdurup baskıyla kapılan toplarla ani kontrataklarla gole gitmeyi düşünmüş. Ömer Şişmanoğlu ve Sissoko’nun da kötü gününde olmaları, top tutamamaları, hareketsiz oyunları Konyaspor’un aleyhine oldu. Tabiki 3. dakikada gelen şok gol futbolcuları menfi etkiledi. Birinci yarı genelde orta saha mücadelesinde pozisyonsuz geçti. Konyaspor’un oyun sıkıştığından dolayı uzun toplarla gol aradığını gördük. Sıkıntılı geçen birinci yarıdan sonra Konyaspor bambaşka bir kimlikle ortaya çıktı. Aykut Hoca rakibin dengesini bozma adına maçta deplase olabilen gezici Rangelov ve Halil İbrahim’le başladı. Taraftarında müthiş desteğiyle iki sefer geri düşmesine rağmen galip gelmeyi bildi. Aslında bu tür maçlar her zaman zor geçmeye aday maçlardır. Konyaspor’un birinci yarıdaki silik görüntüsünden dersler çıkarılmalı. Konyaspor ikinci yarıdaki coşkulu oyununu doksan dakikaya yaymalı diye düşünüyorum. Son söz taraftara lütfen takımızı doksan dakika destekleyelim. Maç 90 dakika, 90 dakikada takım ara sıra kötü de oynayabilir. 90 dakikada mırıldanmalar, menfi tezahüratlar futbolcuları etkiler. Takımımıza zarar vermeyelim.