Boğazına yine o eski şarabı akıt

Ki onun bir kadehsiyle Perviz’in mülkü eşit değildir

Celaldin Mevlana’ın şiirlerini (Mesnevisini) gönlün kutsal duvarlarına as

Şiirleri baştan aşağı ayrılığın acısını anlatır

Ona ulaşmak ayrılık dilinin bilmesini gerektirir

Onun neyinden aşk cemaline kapılır insan

Allah’ın cemalinden nasibini alır insan

Ve zor olan işlerin düğümlerini çözer

Yoldaki tozları kimyaya çevirir

O tertemiz neyin hoş sesiyle

Bana aşkı ve sarhoşluğu tanıttı

Mesnevi okuyunca gönlümde kapılar açıldı

Toprağımı (bedenimi) dünyaya tedavici kıldı

Bana olan saygı onun feyziyle yüceldi

Ve varlığımı nice ay ve yıldızlar (melekler) sevdi

Onun (Mevlana’nın) hayali yıldızlara ve aya kadar çıkar

Bakışları ta Pervin yıldızından öteye geçer

Güçsüz ve mustarip gönlünü ona teslim et

Onun sözleri göz yaşlardan titreşim (heyecan) elde eder

Fakirliğin (dervişliğin) sırrını Mevlana’dan öğren

Zira onun fakr düşüncesinde (gerçek)  zenginlik vardır

İşte öyle dervişlikten sakın (kork) ki

Başını eğen makamına ulaştırır seni!

Benlik Allah’tan uzaklaşınca

Fakr ile dervişliğin kurallarını öğrenir

Mevlana’nın sarhoş bakışlarından

Manevi devlet ve başkanlığı ödünç aldım

Ne hoş o zat ki bana sahip çıktı

Benden pak ve tertemiz şarabı döktürdü

Sanai Mevlana’nın gönlüne (ilahi)ateş düşürdü

O ateşten ben de nasibimi aldım.

(İkbal’ın “Armağan-i Hicaz” adlı eserinden)

Not: Muhamed İkbal Pakistan’daki Siyalkot şehrinde 1877 de doğdu. Hindistan’ın şairi ve Pakistan’ın milli şairi, M.Akif Ersoy’un dostu Londra’da hukuk fakültesini bitirdi ve bu arada Arapça hocalığı yaptı. Daha sonra Almanya’dan İslam felsefinde doktora yaptı. 1936’de vefat etmiştir. Farsça, Urduca ve İngilizce eserleri vardır.