Sait Faik’in “Alemdağ’da Var Bir Yılan” adlı hikâyesinden hareketle Alemdağ’a kadar uzandım. Bir öğle sonu. Günlerden Pazartesi.14 A ve 11 A geçiyor kapımın önünden. Durakta çok fazla beklemeden geldi 14 A.Yirmi beş dakikalık keyifli, meraklı bir yolculuğun ardından ulaştım Alemdağ’a. Dudullu’dan da geçen otobüs önce Taşdelen’e uğrar. Taşdelen belediyesi giderken soldadır. Üç katlı eski, geniş bir binadır. Sarı boyalıdır dış cephesi. Taşdelen’den çıkıpta Alemdağ sınırları içine girdiğinizi bilemezsiniz. Birdenbire bir tabelayla karşılaşırsınız. Alemdağ Belediyesi. Belediye binası sol kolunuz üzerindedir. Çevresinde güzel bir park vardır. Binası da oldukça temiz ve bakımlıdır. Yeni bir yapıdır. Alemdağ’a yakışır. Yolumuz ilerledikçe bu sefer sağda bizi Alemdağ Kışlası karşılar. Ve tepeye doğru tırmanmaya devam eder otobüs. Yolcular sakindir. Ara sıra otobüsün gürültüsü duyulur. Artık Alemdağ’ı geçmiş, son durağa yaklaşmışızdır. Burası Nişantepe’dir. Nişantepeye az kala bir kışla daha vardır. Solda. Orman Kışlası. Tepenin üzerinde kurulu meydan otobüslerin son durağıdır. Yolculuk biter. Bende pek acıkmamama rağmen, otobüs şoförlerinin uğrak yeri olan Nişantepe Lokantasına uğradım. Kaç yılında kuruldu lokanta? Sanırım çok eski değil. Sait Faik buralarda dolaşmış mıdır? Düşünmeden edemiyorum. Yediğim bir dürüm tavuk oldu. Fiyatı 5 tl. Şöhret Dürüm’de yediğimiz o leziz dürümlerin uzağından yakınından geçemez. Kupkuru. Ara sıra yediğimin bir dürüm olduğunun farkına dişime takılı kalan tavuk parçalarından anlıyorum. Yavan bir ekmeğe sarılı tavuk parçalarından. Biraz oturdum lokantada. Sait Faik gelir mi diye… Gelmedi. Kapıyı sürekli açıp kapatan, otobüs şoförleriydi. Çoğu bir bardak çayın ardından, otobüsün hareket saatinin gelmesiyle beraber kalkıyorlardı. Yollları uzundu. Buradan kalkan otobüslerin karşıda son durağı Topkapı’dır. Onların kalkmasıyla beraber bende kalktım. Durağa yeni bir 14 A gelmişti. Kalkmak üzereydi. Yetiştim. Geldiğim yollardan gerisin geriye döndüm. Dönüş yolculuğunda Nişantepe’den inerken İstanbul’un o öbek öbek tepelerini seyre daldım. Yem yeşildiler. Umarım hep yeşil kalırlar diye geçirdim içimden. Umarım!