Yeşil beyazlı takımımız Konyaspor’u, Başakşehir karşısında gösterdiği iyi performans için tebrik ederek başlamak istiyorum bugün ki yazıma. Öyle ya Ali Çamdalı’nın direkte patlayan kafa vuruşu gol olsa, bugün başka şeyler konuşur olacaktık. Skora bakmadan sevebiliyor muyuz takımımızı, çok iyi yoldayız demektir.

Bir kere şunu artık aşalım yenilse de yense de bu takım bizim takımımız, eleştirimizi yapalım, tepkimizi verelim ama sahip çıkmasını, her şeyden evvel keyif almasını bilelim. Mağlubiyete neden kılıf arıyoruz her seferinde. Futbol üç sonuca açık bir oyun olduğunda güzeldir, önceden sonucunu bildiğiniz maçları izlemek size keyif vermez. Futbol programları neden maçların tamamını vermiyor sadece özetini veriyor bir düşünmek gerek. Ya da yayıncı kuruluş oynanan maçın geçesi tekrarını veriyor ya hani bunu kaç kişi izliyor diye bir soru sorsak?  Bu durumu sanırım en iyi şu şekilde açıklarız elinizde bir kumanda var tuttuğunuz takımın maçı yok ama birden fazla takımın maçını izleme şansınız var, hangisini izlersiniz?  Zevk vermeyen rakibin ataklarını kusurlu hareketlerle durdurup A ve B takımının pozisyonu az bir maçımı? Denk olmayan iki takımın mücadelesinde gol yiyerek atakları savuşturan takımın maçını mı – yoksa sonucu belli olmayan heyecanın en üst seviyede olduğu size heyecan ve keyif veren maçı mı?  İlk seçenek sürekli kanal değiştirmenize neden oluyorsa, ikinci seçenek bir izlemeden sonra sıkıyorsa ve son seçenekte ise gözünüzü oyundan alamıyorsanız siz futbolu seviyorsunuz.

Örnekler çoğaltılsa da bu üç seçenek ülkemizde hangi seviye lig olursa olsun oynanan temel oyunları gösteriyor. Üçüncü seçenek az olduğu için bu ülkede stadyumlar dolmuyor. Ne mutlu bize ki son çıktığımız seneden bu zamana farklı oyunlar, farklı hocalar ve farklı planlar ile oyunun ve heyecanın hep içinde olduk. Bu yüzden de ortalamayı yükseltebiliyoruz. O yüzden farklı nedenlerle bizi bu işten soğutmak istiyorlar sanırım. Ama onlara kötü haberim var başaramayacaklar.

Sırtımızın kamburu çıkmış ve orada sürekli biri oturuyor. Ya bir nefes al arkadaş; rahatla, tadını çıkar bu güzel oyunu senin önüne getiren adamlar strese gir diye değil keyif al diye yapıyorlar bunu, mağlup olurken bahane değil, tecrübe almasını bilirsek. Canın sağ olsun Konyaspor’um diyebilirsek, biz doğru yoldayız demektir.

Bir takım transfere 1 milyon bütçe ayırıp, bu kadar zevk veren bir oyun oynuyorsa, rakipleri dünyada isim yapmış oyuncuları transfer ediyor, diye eleştirilmez alkışlanır. Artık bir türlü doymaz bilmez tavırlardan kurtulup her mağlubiyette bir şeylere bahane aramaktan vazgeçsek diyorum.

Dünya üzerinde yenilmeyen takım diye bir şey yoktur. Plan yapan, yapamayan zevk veren, veremeyen çalışan, bir yola giren, çalışmadan sürekli kaybedenler vardır. Ama kaybetmeyen yoktur. Az kaybeden çok kaybeden vardır. Sisteminin doğrularını yapan yapamayan vardır. Her sisteminde kendi doğruları yanışları, artıları eksileri vardır. Bu yüzden bir şeyleri kıyaslamak için önce onların oyun anlayışlarını karşılaştırmak gerekir. Yoksa takımda Ali Turan mı oynamalı yoksa Miloseviç mi diye saçma sorular sormuş olmak gibi bir hataya düşmekle aynı şeyi yapmış oluruz.

Hafta içi yaptığımız programda ileri ki dönemde oyuncularımıza milli davet gelmesini beklediğimi belirtmiştim. Ne sebeple olursa olsun Serkan milli takıma çağrılmasına şaşırmamakla birlikte, tarafsızca seçimlerden dolayı milli takım geleceği için ümit verdi.

Bir de Moke konumuz var, günümüz futbolunda artık her mevkiinin önemi var. Ancak stoper mevkiinde bireysele ek olarak yanınızda oynayan oyuncu ile uyumunuz çok önemli. Tek tek baktığımızda Ali Turan ve Moke de iyi oyuncu fakat tarz olaraktan da benzer oyuncular. Üstelik ikisinin de güçlü ayağı aynı olması tamamlayıcı etkisini azaltıyor. Kısa bir hatırlatma yaparsak Vukoviç geldiğinde Kokoloviç göklere çıkartılıyordu. Vukoviç beğenilmiyor, gönderilmesi için mesai harcanıyordu. Sonra ne oldu?

3 kulvarda yürüyeceğimiz hesap edilirse, Konyaspor’un yeni transferi Filipoviç ile Moke’nin iyi bir ikili olacağını düşünüyorum. Hata olmayacak mı elbette olacak, bazen kazanıp kimi zamanda kaybedeceğiz, dünya üzerindeki diğer takımlar gibi. Ama millet olarak bizler, konsolda oyun oynarken bile hatamızı kabul edemiyoruz. Kol bozuktu ondan yenildik diyoruz. Çok basit, hata yaptık gol oldu diyemiyoruz. Futbolun hatalar oyunu olduğunu biliyoruz da hata olduğunda neden anlamıyoruz? Birileri tarafından ortaya atılan bilinçli karamsarlığa düşürme ve karalama kampanyalarına alet olmayalım.

Sonuç olarak; futbolumuz zevk veriyor. Oyunumuza laf edemeyenler bel altı vuruyor, başka yapacakları bir şey kalmadı. Çünkü onlara cevap daha vermeyerek, muhatap olmayarak en güzel cevabı vermiş oluruz aslında. Bugün bile yurt dışında tanıştığınız insanlar Türk olduğunuzu öğrenince, sizin memlekette deve var mı ve tütün halen yasak mı diyor ya hani. Asırlardır bu fikir değişmedi, değişmeyecek. Bunlarda artık Avrupalı ya sabit fikirleri değişmez, boşuna çabalamayın. Yine soracakları tek şey sizin memlekette deve var mı olacak, cevap vermek gerekirse; var lakin sizin ayarınızda yok!