Her sıkıntı, her meşakkat, küçük ya da büyük belayı def etmenin ilacı sabırdır.

      Çünkü, sabırla koruk helva olurmuş.

      Ayrıca “az sabırda çok keramet vardır” der  atalarımız.

      Bilge kişiler der ki;

      “Musibetler misafirdir. Evde sabır görmezlerse yatıya kalırlar.    

      Nimetler de misafirdir. Evde şükür görmezlerse çeker giderler.”

      Öyleyse bize düşen de, sıkıntılar karşısında  acziyet göstermemek, isyan etmemektir.

      Önce tedbirimizi alacağız, sonra da tevekkül edeceğiz.

      Tevekkül etmenin ilk şartı tedbir almaktır. Tedbirsiz tevekkül olmaz.

      Hani gençlere üniversite imtihanına girerken okunmuş pirinç yuttururlar ya avuç avuç. Çocuk, gerektiği kadar çalışmadıysa  pirinç tarlasını yuttursanız ne fayda.

      Dersine gerektiği kadar çalıştıktan sonra, dua, manevi destektir. Bu manevi desteğe de her Müslümanın ömrünün her safhasında ihtiyacı vardır.

      Her ne kadar bazıları duanın gücüne inanmasa da, biz inanıyoruz ve Allah'a sıkıntılarımızın defi için, ya da verdiği nimetlere şükür için  dua ediyoruz. Ama  her türlü tedbirimizi de alıyoruz.

      Dünyayı kasıp kavuran korona belası insanlığı esir aldı.

      Gözle dahi görülmeyen bir mikrop karşısında çaresiz kaldık.

      Allah’ın izniyle bir süre sonra bu beladan kurtulacağız. Hayat normale dönecek. Ama o zaman bile normal hayata dönemeyecek yatağa bağımlı insanları hiç düşündünüz mü?

      Ne yazık ki insanoğlu bazı nimetlerin değerini kaybetmeden anlayamıyor.

      Oysa bazılarımız, göstereceği sabırdan sonra selamete kavuşacak.

      İsterseniz Faruk Nafiz Çamlıbel'in “Yolcu ile arabacı" şiirine bir kulak verelim.

      Gurbet ademden kara, hasret ölümden acı/ Ne zaman tükenecek bu yollar, arabacı?

      Henüz bana "Yolunun sonu budur!" denmedi./ Ben ömrümü harcadım, bu yollar tükenmedi.

      Atları hızlı sür ki köye pek geç varmasın, /Nişanlımın gözleri yollarda kararmasın.

      Düştüğüm yollar gibi sonsuzdur benim tasam,/Bekleyenim olsa da razıyım kavuşmasam.

      Bir kere görse gözüm köyün aydınlığını,/Kül bağlar içerimde bu kızıl kor yığını.

      Senin de yolun biter, diner gözünde yaşlar,/Benim uğursuz yolum bittiği yerde başlar!

      Ümiteleriniz hiç eksilmesin. Yüzünüz hep gülsün.

      Dualarınız makbul olsun. Sabreden ve kazanan kullardan olun inşallah.