Kainatın efendisi  Peygamber efendimiz Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v)  Veda hutbesinde buyurdukları gibi “Müminler! "Sözümü iyi dinleyiniz ... Müslüman Müslümanın kardeşidir ve böylece bütün Müslümanlar kardeştirler… Ey insanlar! "Rabbiniz birdir. Babanızda birdir. Hepiniz Ademin çocuklarısınız. Adem ise topraktandır. Arabın Arap olmayana Arap olmayanında Arap üzerine üstünlüğü olmadığı gibi kırmızı tenlinin siyah üzerine siyahında kırmızı tenli üzerinde bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takvada, Allahtan korkmaktadır. Allah yanında en kıymetli olanınız Ondan en çok korkanınızdır.”

Nüfusunun % 99  u  Müslüman olan Türkiye topraklarında yaşayan ve aynı havayı teneffüs eden, aynı dili konuşan aynı duyguları paylaşan insanlar aynı gemidedir. Gemi su alırda batarsa hepimiz batarız. O nedenle hepimiz geminin sağlıkla ve güvenle seyahat etmesi için çaba göstermeliyiz.

Farklılıklar tabii ki olacak, kötü olacak ki iyinin kıymeti anlaşılsın. Çirkin olacak ki güzelin kıymeti bilinsin. Dost da güzeldir, Düşman da ,Düşmanlar dostun kıymetini anlatır, dost kıymetsize meyletmemeyi öğretir, dostu var eden düşmandır. Düşman olacak ki dost fark edilebilsin.

Su da güzel ! Ateş de ! Suyun ateşi , ateşin de suyu sevmediğini bile bile kavuştururlar bir gün bir yerlerde. Ateş suyu yakar, su da ateşi yok eder.

Güneş de güzel ! Gecede. Güneş sevmez hep sırtını döner geceye; ya olmasaydı, güneş sırtını dönmeyeydi geceye, nerden bilecektik? Güneşi de geceyi de. Sevmeseler de beraber hareket ederler; gece güneşi yok eder güneş de geceyi;var olmaları birbirlerine bağlıdır.

Bahar da güzel ! Zemheride! Bahar gelir zemheriyi yerinden eder; zemheri de vakti gelince baharı. Bir kez de olsa mutlaka yolları çakışır, bir yerde yer değiştirirler; biri gelirken biri gider. Hep oynaş içindedirler; zemheri sıcağı sevmez bahar da soğuğu; birbirleri gibi her şeyleri tezat ama yine de birbirlerini var eden yine de birbirleridir.

Suyu da sevelim  ateşi de, güneşi de sevelim,  geceyi de, baharı da sevelim zemheriyi de,

Sadi Şirazi Hazretleri “Gülistan” ın da der ki:

“Bir tümseğin üzerinde otla bağlanmış birkaç demet taze gül gördüm. ‘Bu değersiz ot ne oluyor ki gül ile birlikte bulunuyor?’ dedim. Ot ağladı ve şöyle dedi:

‘Sus! Kerem sahipleri arkadaşlığı unutur mu! Her ne kadar güzelliğim, rengim, kokum yoksa da nihayet ben de bu güllerin bittiği bahçenin otu değil miyim?’”

Netice de hepimiz aynı bahçenin ürünüyüz ,kimimiz gül, kimimiz dikeniz ama gülünü seven dikenine de katlanır. Vatanımızı seviyorsak , ülkemizin birliği, dirliği ve bekası için çaba göstermeli, bütün insanlarımızı ve  yaratılan diğer canlıları sevmeli ve korumalıyız. En önemlisi de tahammül etmeyi bilmeliyiz.

Şu fani Dünya’da kubbede bir hoş seda bırakabilmek için çaba gösteren bahçemizin bütün güllerine ve dikenlerine  selam olsun. Kalın sağlıcakla…