Basit yaşamak gerekiyor hayatı... Öyle sade ve sıradan...

Çeşitli aromalarla süslenen bir kahve gibi değil, ocakta bir taşım kaynatıp fincanına koyduğun sade bir kahve gibi.

Yanına kurabiye, içine şeker koyarak süslediğin bir çay gibi değil, şekersiz ve çay kaşıksız muhabbetle içtiğin bir bardak sıcacık çay gibi.

Güzel görünmek uğruna saatlerini ve servetini harcadığın gibi değil, kendini en rahat hissettiğin bir kıyafetle dolaşmak gibi.

Basit ve samimi yaşamalı hayatı...

Zaten dışımızı süslemekten içimize ayıramadığımız o vakitler hep sıkıntı yaşatmadı mı bize? Çeşitli işlere zaman ayırırken kendimizi unuttuğumuz için yitip gitmiyor muyuz yavaş yavaş? Önem sıralamasını hep şaşırdığımız için yanlışlarla dolu değil mi dünya? Yaptığımız planların istediğimiz gibi olmaması değil mi hayal kırıklığına uğratan? Elimizi tutmak isteyene sırt çevirip, el sallayanın ardından ağlamak değil mi hep yaptığımız? Bunca doğruyu herkes biliyorken neden yanlışlara hiç şaşırmayız? Allayıp pullayarak devam ettiğimiz o küçük dünyamıza samimi niyetimizi koymadıkça hiç bir yere varamayız.

O yüzden sıradan yaşamalı insan hayatını basit ve samimi...

Manzaraya doyarken gözleri, ruhunu da aynı sadelikle doyurmalı. Gökteki yıldıza özenmek yerine bataklıkta açan çiçeğin elinden tutmalı. İyilik yapar gibi görünmek yerine, iyilik yapıp görünmemeyi kanıksamalı.

O zaman belki bunca cümbüşle karşıladığımız 2022 gerçekten bir şeylere vesile olur.

Değilse doğan aynı güneş batan aynı insanlık olmaya devam etmeye mahkum olmaz mı? Sağlığa, huzura ve samimi(ni)yete aç olan ruhumuzun doyması dileklerimle...

Sevgi ve saygı ile...