Tarımcı olduğumuzu öğrendikleri zaman çoğunlukla bu soru ile karşılaşıyoruz: “ne olacak bu tarımın hali”. Buna cevap vermek çok zor değilse de, esas mesele bu soruyu soran insanımızın zirai üretimde ve yerli kaynaklardan elde edilen gıda temininde geldiğimiz noktaya inanmamasıdır. 

Yakın zamanda ki bir seyahatimde kendine göre önemli bir konumda bulunan bir iş adamı ile yaptığım tartışmaya ele alacağım. Ailesi çoğu sulu önemli miktarda araziye sahip. Kendisi de gençlik yıllarında üretimin içinde bulunmuş. Bizim gibi okumak üzere büyük şehre gittiği için kısmen üretimin dışında kalsa da köyünden kopmamış ve bir iş kolunda önemli da konumda ve pozisyonda bulunuyormuş. 

Ailesi bulunduğu yörenin sayılı ailelerinden. İş adamımız 50-55 yaş aralığında. Köyünden 12 yaşında ayrılmış. Diğer bir ifadeyle 40 yıldır tarımdan uzak. Ailenin durumu iyi görülüyor. Köy şartlarında lüks denecek bir evin bahçesinde 4 traktör, 3 otomobil ve her türlü alet-makine var.  Lüks otomobilin birisi kendininmiş, diğer ikisi kardeşine aitmiş.

Bu adam ile tanıştırıldığımız anda alışılmış “ne olacak bu tarımın hali” ile karşılaştım. İlk şöyle dedim. “ikimizde eğitimli ve köy kökenli ve de aşağı yukarı aynı yörenin insanıyız. Topraklarımız, hayat kültürümüz, görgülerimiz, aile yapımız birbirine yakın. Yaşça da sizden daha büyüğüm ve de tarımda tecrübem ve bilgim mesleğim gereği sizden daha iyi, yöreye de sizden daha iyi hâkimim” doğru mu?” sözüme karşı, “doğru ama” ile başladı.

İşte böyle. Bu tipler için ne deseniz inanmayacak ve bizleri yani tarımı bilenleri dinlemeyecek. Öyle ki, derler ya “ağzınızla kuş tutsanız, inanmayacak” kabilinden. Buna rağmen bu bey ile sohbete sabırla devam ediyorum. “Efendi, 40 sene önce evinizde yenen yemekler ve çeşitleri, traktör ile buna ait elet-makine sayısı, otomobil, telefon, buzdolabı; daha da ötesi evinize giren sebze, et, ekmek ve peynir çeşitleri; gıdada diğer tüketim yanında kıyafetler, ayakkabı, okul eşyaları vs”.  “Biraz daha öteye gidersem son yıllarda ki kırsal da değişim ve gelişim, eviniz ve içinde ki eşyalar, oda sayısı”. Konuşmamı kesiyor ve “bu kadar da olsun canım, köylü de insan, onların da iyi yaşama hakları var”

Sevgili okuyucularım, elbette en iyiyi yaşama hakkı köylünün, zirai üreticinindir, olmalıdır da. Bunu hiç kimse tartışmamalıdır. Zira bir ülkeyi, özellikle de Türkiye gibi dünyada tek bir misyon ülkesini ayakta tutan kesim öncelikle çiftçidir-üreticidir. Zirai üretim olmaz ise zalim dünya bize acımaz. Gözlerimize baka baka açlıktan öldürür. Bu bakımdan çiftçiyi öncelikle ayakta tutmalıyız ki ülke de ayakta kalsın. Tüm bunlara bakarak gelinen nokta şudur. Ülkem 50 yıl öncesinden çok iyi, 20 yıl öncesinden de daha iyidir. Bu iyilik veya yükselme her konuda olduğu gibi tarım sektöründe de olmuştur. 

Yukarıda yapılan konuşmanın kısa metni bir kesimin tarıma yaklaşımını ortaya koyma bakımından önemlidir. Böylece de bilen-bilmeyen; üretim yapan-yapmayan birçok kimse ülke ziraatıyla ilgili algı operasyonunun bir parçası konumundadır. Bu iş adamı ile konuşmanın bir bölümünde 30 sene evvel köy evinde tüketilen yemek çeşidi ve adedi, ulaşım ve tarım teknolojisi hakkında sorularımın çoğu cevapsız kaldı. Bu soruların karşılığını 50 yıldan başlayarak bu zamana kadar gelişmeleri rakamlarla ortaya koyduğum halde aklı başında bir adam olarak ikna olmaması manidardı. Bu tür çıkışlara alıştık da söz konusu ziraat olunca içim yanıyor diyebilirim. Olanı ve gelinen noktayı görmemek ahmaklıktır. Zira ziraat herkesin meselesi, ortak sektörüdür. Bu sektöre yapılacak “algı operasyonları”, sonuçta sektör paydaşlarını üzer ve sektörden soğutma ile karşı karşıya bırakırsa ne yapılır, iyi düşünülmelidir.

Ne olacak tarımın hali sorusuna karşı verilecek en iyi cevap halkımın bugünkü beslenme seviyesi ve bunun da neredeyse tamamının yerli ürünlerden sağlandığı ve alınan kilolarla üç kişiden birinin obez olduğu söylenebilir mi?  Verilen bu cevap beni memnun etmez ancak başka çaremiz de kalmadı.

Ülkem daha iyiye ve güzele layıktır. Üreticisi ve teknik kadrosuyla da ziraatçılar bunun öncüleridir. Ziraat askeri alan gibi partiler üstü ve tartışma dışı, hatta devletin ve de özgürlüğün teminatıdır.

Tüm üreten, yerken dua eden ve üretimin kıymetini bilenlere selam olsun. Kalın sağlıcakla.