Savaş. Kelimesi dahi insanı ürkütüyor. Bunu biz istemiyoruz. Dünyayı yönetenler, Siyonistler, ABD ve müttefikleri istiyor. Nerede ve ne zaman duracağı belli olmayan bir savaşı başlatmıştır bunlar. 

Sadece ABD ve Siyonistler mi? Yandaş, faiz lobisi, bazı Avrupa, hatta bazı Arap ülkeleri de istiyor. 

Savaşlar her zaman ateşli silahlarla olmuyor. Psikolojik, sosyolojik, politik, kültür ve ekonomik sahada da oluyor.

Bu sefer ki ekonomik. Can damarımızdan vurmaya çalışıyorlar. Ekonomik savaş mahrumiyet ve yoksulluk demektir. Bu savaşa girenlerde uluslararası güven kırılır, üretim durur, ekonomi çöker. Bu savaş tek yönlüdür. Kapitalistler bu silahı ezmek istediği ülkeler için kullanır.

Savaştan korkan sahtekârlar ve hainler yurt dışına kaçar. Onlar için dünya vatandaşlığı ve sadece yaşamak önemlidir. Milli, vatan, tarih, kültür değerleri çok önemli değil.  

Bunlar, barış zamanlarında, faizle devleti ve vatandaşı soyarak biriktirdikleri mallarını, paralarını, tüm varlıklarını, savaş zamanlarında kullanma yerine yurt dışına kaçırır. Savaş bitince geri dönerler, faiz lobileri ile işbirliği halinde kaldıkları yerden başlarlar. 

Geride Anadolu’nun zengin-fakir, köylü-kentli, okumuş-okumamış, yaşlı-genç, kadın-erkek; fedakâr-cefakâr ve insanı kalır. Hangi savaş olursa olsun, düşmanla göğüs göğüse, ölümüne çarpışır. Mal verir, kan verir, evlat verir, can verir. Korkmaz, yılmaz, erinmez, yorulmaz. Vatan dedi mi sorgulamaz.

Kadını-erkeği, çoluğu-çocuğu yola düşer, dağa çıkar, üretir. Kendi aç kalır yedirir, çıplak kalır giydirir. Göycek gezer, akça zubun kara yelek giyer.

Şehitlik onun için son değil, tebdil-i mekân, cennetin en yüksek makamı.

Mülk de ne ki? Allah’ın ona verdiği, yeri geldiği zaman emaneti kullanması gerekendir.

Anadolu insanı için seferberlik bir fırsattır. Malıyla canıyla mücadele eder, verilen emaneti yerinde ve zamanında kullanır. Bu sefer de ekonomik seferberlik başlamıştır.

Bre Amerika, Kapitalistler, Siyonistler, Türkiye düşmanları ve yandaşları. Siz bu milleti tanımadınız mı? Ülke: Türkiye, millet: Türk Milleti. Tanıdınız tanımaya da, diliniz yetmez tarife, cesaretiniz yok anmaya. Çünkü kalleşsiniz. Adam gibi, yüz yüze savaşmazsınız. Arkadan vurmayı seversiniz. Savaşınız yürekle olmaz. Paralı askerler ya da para kullanırsınız. Dünyayı soyduğunuz paraları, soyduğunuz insanlara karşı kullanırsınız. 

Ha, Türk Milleti millet dostlarla savaşmaz. Mazlumlarla savaşmaz. Düşmanla da kalleşçe savaşmaz. Adam gibi vuruşur, vuruşmanın da hakkını verir.

Bu millet için savaş adalet için, mazlumun hakkını korumak için, ülkesine, namusuna, vatanına, hakkına göz dikenlere karşı savaşır.

Bu da yetmez mazlum milletlerin hakkını korumak, dünya adaletini tesis etmek, haksızlığa dur demek, bunun için Müslüman, gayrimüslim veya dinsiz gözetmez. Başka ülke, başka kıta, başka kültür demez. Yeter ki hakkı yenen insan olsun.

Şu da var ki aman dileyene de vurmaz. Aman dilerken yeter ki samimi olsun.

Daha da öte ekmeğini, suyunu, mazlumla paylaşır, fakirle bölüşür, suyunu içirir; hastalıklarla mücadele eder, ilaç verir, aşevi açar, sıcak yemek verir. Okulları imar eder, yatırım götürür ancak sömürmez; üretimi öğretir, su kuyuları açar, mekteplerde okumayı öğretir.

Hele de bir özelliği var ki, zalimlerin zulmünden kaçanlara kapılarını açar, bir, bin, milyon demez barındırır, yedirir, içirir, giydirir; misafir hürmeti gösterir; acıtmaz, incitmez.

Savaş bu milletin son seçeneğidir, sakın ha bunu da unutmayınız. Temennimiz de budur.