Eskiler “münevver insan” derlerdi aydın insanlara.

Toplumun itici gücü olurlardı. Toplum, münevver insana sonuna kadar inanır ve güvenirdi.

Münevver insanın gösterdiği istikamete gözünü kırpmadan akardı toplum.

Bugün “aydın” dediğimiz insanlara baktığımız zaman bize güven duygusunu yansıtabiliyorlar mı, onu tartışalım.

Aydın olarak tarif ettiğimiz insanlar, toplumun temel değerlerine ters düşmemelidir.

Toplumun değerleri ile alay etmemeli ve aşağılamamalıdır.

Aydın, kendisini toplumun üstünde bir yerlere koymamalı, topluma aykırı gelebilecek hal ve davranışlardan kaçınmalıdır.

Günümüzde kendisini aydın diye tanımlayan insanlara baktığımızda, insanlara tepeden bakan insanlarla karşılaşıyoruz.

Halkı beğenmiyor.

Burun kıvırıyor.

Küçümsüyor.

Bir adım sonra Aysun Kayacı’nın dediği gibi “benim oyumla, çobanın oyu bir olur mu?” derlerse şaşırmayacağız.

O kadar halktan kopuklar yani.

Hepsi mi öyle derseniz, elbette değil.

30 bin insanımız öldürülürken seslerini çıkarmayan (kendilerini “aydın” olarak niteleyen)  hainler, bugün TSK’lerimizin Afrin’deki temizlik harekâtına karşı çıkıyorlar.

Milletimiz her şeyin farkında.

Onlar bu milleti küçümsemeye devam etsinler. Bu milletin feraseti bunun da üstesinden gelecektir.

Ne diyor atalarımız:

“Tahsil cehaleti alır. Eşeklik baki kalır…”