Marttan sonraydı…

Nisandı…

Dördüydü…

Kar yağıyordu…

Bembeyaz kar gibi kar yağıyordu.

Gök yere ağlıyordu,

Yer göklere ağlıyordu…

Milyonlar yoldaydı.

Sessiz, titrek, ürkek…

Ayaklarda kösele,

Yere basıyordu.

Yer ıslaktı.

Bembeyazdı tertemizdi…

Kar gibiydi…

Soğuktu ama üşümüyordu.

Yangınlarda, derinlerdeydi.

Ağlıyordu, titriyordu…

Yanıyor, yanıyor, yanıyordu…

Yer göklere haykırıyordu.

Milyonlar bir ağızdan diyor;

“BAŞBUĞLAR ÖLMEZ”

Kardı, beyazdı, bembeyazdı…

Soğuktu…

Delicesine yağıyordu.

Son kale

Son BAŞBUĞ omuzlardaydı

Kar tanecikleri

Tane tane

Üstüne ve de toprağa düşüyordu…

Bağrına misafirini alan toprak ağlıyordu

Yine marttan sonra

Nisan ve de dördü

2014

BAŞBUĞUM

Sana layık olamadık…

Emaneti koruyamadık…

Yenildik…

Sözümüzü tutamadık…

Bembeyaz gibiydi

Kar sandık..

Aldandık…

Ayaz!

Üşüyoruz…

Kandırıldık ve de yorulduk…

Tıkandık!

Gidesimiz var REİS…

BİZİ AFFET,

BİZİ AFFET,

BİZİ AFFET…