Garip sesler eşliğinde, ömrümde bir daha hiç tadamayacağım huzur dolu konağımdan, zorla çıkarmaya çalışıyordu biri beni. Olanca gücümle direniyordum ama önce kafamdan sonra da omuzlarımdan tutarak çekti aldı beni yabancı. Daha önce hiç tatmadığım bir şey dolmuştu ciğerlerime, hafifçe atılan tokatın etkisiyle avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım. Sanki beni çıkardıkları ve daha sonra adının dünya olduğunu öğrendiğim bu yabancı yerin pek de güzel bir yer olmadığını anlamış gibiydim. Tedirgindim, üşüyordum… Cennet bahçemde sesine alıştığım meleği arıyordum.

Biraz sonra beni zorla cennet bahçemden ve meleğimin sesinden koparan, hayattaki ilk tokatımı atan yabancı beni acıdan bulgur bulgur terlemiş, gözleri yaşlı ama huzurlu gülümsemesiyle bana güven veren birine uzattı. Sıcacık iki el sarmıştı titreyen bedenimi, cennet bahçemdeyken alıştığım ses “Hoş geldin!” dedi… Öyle güzel bir kokusu vardı ki… İlk öpücüğümü anlıma kondurdu, sonra ömrüm boyunca ona her kavuştuğumda bana sorduğu o soruyu sordu: “Aç mısın yavrum?”. Oldukça lezzetli, tadını tanımlayamadığım, sadece karnımı değil ruhumu da doyuran bir sıvı ile besledi beni.

Annemdi o yabancının beni teslim ettiği. Annemin sesi, annemin kokusu, annemin öpücüğü ve annemin sütü… Hayatla aramdaki tek bağ, kötülerle aramdaki en büyük engel… Beni koruyan, kollayan ve her zaman yanımda olan annemdi.

Böyle oldu annemle ilk tanışmamız. Çok küçüktüm aslında tüm bunları hatırlamam imkânsız. Ama bazen insan aklıyla değil yüreğiyle hatırlıyor bazı şeyleri, hissediyor ya da bilmiyorum…

Hayatta tanıyıp sevdiğim ilk kadın, ilk aşkım, ilk bağlandığım… Yaratanın beni imtihan için gönderdiği dünyadaki en büyük imtihanım, nur yüzlü meleğim.

Evet, en büyük imtihanım. Çünkü büyüdükçe, farklı insanlar tanıdıkça, yavaş yavaş uzaklaşıyor insan annesinden. Her şeyi bilirken hiçbir şey bilmeyen oluveriyor ergen zihninde. Ama tüm bilimsel verileri ve mantığı alt üst edecek biçimde hep anneler haklı çıkıyor. İlahi gücün verdiği sezgilerle her dediği doğru çıkıyor o veya bu şekilde.

Her anne değerlidir benim gözümde. Onların ağlamadığı, evlatlarından ayrılmadığı bir dünya hayal ediyorum. Her duamda bunu diliyorum ama her gün annelerin yaşlı gözleri karşılıyor beni televizyonda, gazetede.

Kim kimden önce göçer fani dünyadan bilinmez ama annelerimiz yanımızdayken anlayalım onların değerini. Göçtükten sonra ebedi âleme “Eyvah!” demeyelim.

Anneler günün kutlu olsun annem. İyi ki varsın. Bana hep “İyi ki doğurmuşum seni!” diyorsun ya bende bu gün sana iyi ki doğurmuşsun beni!” diyorum. Rabbim hayırlı uzun ömürler versin. Hep bizimle kal…

Başta annem, ablam ve geleceğin anne adayı eşim olmak üzere tüm annelerin anneler gününü kutlar ve evlatlarıyla birlikte nice anneler gününe kavuşmalarını Rabbimden niyaz ederim.

Anneler gününüz kutlu olsun. Saygılarımla.