Hoşuma gidiyor anne yerine ana demek. Sevgili analar, böyle dediğim için lütfen kızmayın. Ha ana, ha anne. Elbette böyle bir ayrım yok ama bu benim tercihim. 

Bugün sizin gününüz. Hiç böyle olur mu. Hergün analar günü olmalı, değil mi? Buna da şükür. Analarını bir gün dahi hatırlamayanlar var. Bir gün de olsa hatırlanmak dileğiyle. Onu için yazdığım duygularımı tüm analara hediye ediyorum.

Benim anam köyde doğmuş, ama köylü değildi.

Okuması yazması yoktu, kötü huylu değildi.

ANA-I

Ana ne güzel isim, sevgi veriyor bana

Sevgiden mahrum olmak, dayanılmaz be ana.

Çağırırken yürekten, “ciğerim” derdin bana

Bir daha de ne olur ciğerim de, de ana.

Küçücükken bebeğim, büyüyünce ciğerim

Ne kadar büyüsem de, ben hep anacım derim

Çünkü ana bir başka, şefkat dolu yüreği

Saygıdır hep kazancı, helaldir alın teri.

Küçükken hatırlarım masallar anlatırdın

Emzirirken sütünü, sevgiyle ballatırdın.

Sonra elimden tuttun, öğüdünle besledin

Sıcacık hayatımı gülüşünle süsledin.

Küçük kalmak isterdim büyüdüm de ne oldu

Bazen yüreğin yandı, bazen gözlerin doldu.

Yine de sabırlıydın bazen kırdığım oldu

İşte o zaman bende ruhumun gülü soldu.

Duygu yüklüydüm ana, gözlerime baksana

Yanımda olmasan da sevgin yetiyor bana.

Ana ana bak ana, yüreği sıcak ana

Komşumuz darda kalmış, bir kucak da aç ona.

Bahçende çiçek açtı, toplasın çocukların

O kadar özledim ki yürekten kucaklarım.