Dostluk ilahi bir sırdır.

Dost sizi nasılsanız öylece kabul edendir.

Hatalarınızla, sevaplarınızla, güçlü ve zayıf yönlerinizle sizi olduğunuz gibi görür ve bağrına basar. Ve böylece, içinde ilahi sevgi ve şefkati barındıran bir sır olur sizin için.
Dostluk bir tohum gibidir. Onu saygı toprağına ekmek hakikat ve doğruluk ışığına tutmak ve şefkatle sulamak gerekir. İşte o zaman o tohumdan gönüllere kök salan, meyveleriyle ruhları besleyen ve gölgesiyle hem bu dünyada, hem de sonsuz hayatta yürekleri serinleten bir ağaç çıkar.
Dostluk bir aynaya benzer büyük ya da küçük oluşu, uzun ya da kısa sürüşü, derin ya da sığ oluşu dostluğun değerini azaltmaz. Hangi şekilde ve hangi görünüşte olursa olsun, bütün dostluklara aynı öz vardır.
Dostluk bir anahtara benzer. Kendinizi tanımanıza, ruhunuzdaki hazine odalarının kapısını açmanıza yarayan, yüreğinizin zincirlerindeki kilidi çözen sihirli bir anahtardır.
Dostluk görünüşte küçük, ama gerçekte büyük adımdır. Hayat yolunda yürüyen iki dost yüreklerini birlikte ısıtırken, dertlerini ve sevinçlerini paylaşmaya ve böylece dertleri azaltırken sevinçleri çoğaltmaya doğru atılan bir adımdır dostluk.
Dostluk saf iyiliktir. Karşılığında hiç bir şey beklemeden birisine iyilikte bulunabilmektir. Ki en büyük iyilik, hiçbir çıkar beklentisi içinde olmadan yapılan iyilik değil midir?