3 Aralık Engelliler Günü Dünya genelinde kutlandı.

Önemli günler kutlanırken, sorunlar konuşulur, not alınır, ertesi gün yapılan çalışmalar unutulur.

Türkiye’de yaklaşık 9 milyon engelli var.

Engellilerin en büyük sorunu topluma kazandırılma güçlüğü ve sosyal yaşam alanlarını normal insanlar gibi kullanamaması.

Milli eğitim Bakanlığının ilçelerde RAM (Rehberlik Araştırma Merkezleri) bulundukları ilçelerdeki engelli bireyleri değerlendirir ve ona göre bir rapor verir.

Bu rapor doğrultusunda kişiye sağlık raporu sağlık heyeti tarafından hazırlanır engelli bireyin engel durumu rapor edilmiş olur.

RAM’dan alınan belgeye göre eğitim düzeyi belirlenir, özel eğitim merkezlerinde eğitim alması sağlanır. 

Özel Eğitim Merkezlerine haftada 2 saat, ayda 8 saat giden çocuk için devlet giden engelli başına özel eğitim kurumu hesabına otomatik ayda 700 Türk lirası gibi bir ücret öder.

Bu özel eğitim merkezlerinde ders saati 45 dakikadır. Haftada 90 dakika, ayda 360 dakika eğitim alan engelli acaba ne derecede eğitime kazandırılmış olur?

Bazı taşra bölgelerde, aileler çocuklarını eğitim merkezine götürmeden,  devletten alınan parayı kurum ile paylaştığı bilgileri eski dönemlerde sıkça duyulan bir haberdi.

12 yıl Milli Eğitim Bakanlığı okullarının inşası ve proje yapımı Müşavirliğinde hizmetti ettim. 

3 yıl, Ankara’daki Engelli Okullarının yapımı ile ilgili komisyonunda görev yaptım.

Mühendis olarak komisyonda savunduğum ve önerim. Şehrin uygun dağılımlı bölgelerinde Engelli Kampüsü kurulmasını sağlamak olmuştu.

Şehrin nüfus yoğunluğuna göre açılacak Engelli kampüslerinde, Görme, İşitme, Zihinsel, Otistik, Ortopedik vs engel gurubuna göre ayrı binalarda ama aynı bahçede bir kampüs oluşturması.

Hocaların her engel gurubuna ulaşmasının ortak yerden sağlanması. Yatılı bölümün olması. Sosyal donatıların (sinema, konferans salonu, yüzme havuzu, fizyoterapi- spor - tiyatro salonları) gibi yerlerin ortak kampüs alanında kullanılması.

Bu tür kampüsler olduğunda engelli bireyi haftanın 5 günü tam gün eğitim alması ve profesyonelce çalışmalara katılıp sosyal yaşama kazandırılması ile ilgili çalışmaların olması gerekirken.

Devletin büyük paralar aktardığı ve karşılığında çok fazla hizmet alamadığı özel eğitim merkezleri ile ilgili tekrar bir yapılandırılmanın içine girilmesi için buradan yetkililere sesleniyorum.

Belki taşralarda bunlar kampüs olamaz.  O zaman da devlet tarafından daha sıkı denetlenen Özel Eğitim Merkezleri saatlerini artırarak eğitim hizmetlerini daha ciddi verebilir.

Milli Eğitim Bakanlığında Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğüne çok iş düşüyor.

Önce Pilot il ve Genel Müdürlüğün de bulunduğu il olarak Ankara da bu kampüs denenebilir.

Ram merkezlerinden engeller tespit edilir ve ilk kampüs oluşturulup sonucuna bakılır. Görülecek ki hem bulunamayan özel eğitimci yükü azalır hem de boş yere aktarılan ücretlere dur denilir. 

Peki kurumların başındaki ya da altındaki yetkililer bu duruma ne der?

Onların ne dediğini ve diyeceğini az çok biliyorum da, engelliler ve aileleri 10 numara olur dediklerini duyar gibiyim.

Yetkililer her görev kutsaldır ama bu yaptığınız iş hem çok kutsal hem de vebali çok büyük.

Sizden ricam,  ya bu işi çözün ya da çözeceklere ceylan derisi koltuklarınızı teslim edin…