Evlerin içinde beslenen köpeklere gösterilen aşırı ilgi ve yapılan lüks harcamalar, sokak çocuklarından çalınmıştır. Çünkü yerde ve gökte ne varsa, hepsi Allah’ındır. Elbette ki, buna cebimizdeki para ve bizim bir değer taşıyan sevgimiz de dahildir. Ayrıca hayvanları doğal hayatının dışına çıkarmak, bülbülü altın kafese koymak gibidir. Peygamberimiz (S.A.V) de insanları, evlerinin içinde köpek beslemekten sakındırmıştır.

Bütün köpekleri toplasanız, en pahalı şampuanlarla, her gün yıkasanız, en pahalı giysileri giydirip, en pahalı mamalarla besleseniz, her saat başı ipinden tutup, gezdirmeye çıkarsanız, onlara bin kat daha harcama yapsanız ve bin yıl eğitim verseniz bile bir köpek, bir çocuğun yerini hiçbir zaman tutamaz. Çünkü köpeklere insandaki yetenekler verilmemiştir.

Bu sebepledir ki, bir insanın dünyaya verebileceği zararı da faydayı da bütün köpekler bir araya gelse veremezler. Bunu bile bile, muhtaç bir çocuk yerine, “Köpekler daha sadık, daha vefalı” diyerek, ilgisini bir köpeğe yöneltmesi insan için bir sapmadır.

Çoban köpeği, bekçi köpeği, polis köpeği vs. gibi, evlerin dışında, belli amaçlar için köpek beslemek, onları eğitmek ve onlardan yararlanmak elbette gereklidir. Konya’da iyi işlemiyor, başıboş köpekler her tarafta kol geziyor olsa bile belediyelerin köpek barınakları uygulaması da iyi bir uygulamadır. Ama evin içinde kimsesiz veya bakıma muhtaç bir çocuk yerine bir köpek görmeyi, bir çocuğun elinden tutmak yerine bir köpeğin ipinden tutmayı tercih etmek, köpekleri daha çok sevmekten, onları daha önemli görmekten ileri gelir.       

Bu durum Konya’da bile yaygınlaşmaya başladı. Ama maalesef, sorumluluğunu unutup, köpeklere insanlardan daha çok değer verdiğinden mi, sokak çocuklarının hakkını köpeklere kaçırdığından mı, yoksa zavallı köpekleri doğal yaşamından kopardığından mıdır bilinmez, benim tanıdığım insanlardan hiçbirine bu durum mutluluk getirmedi. Bilmiyorum, belki bunun istisnaları da vardır. Ama insan sosyal bir varlık olduğu için, kalplerdeki insan nefreti ve hoşgörüsüzlük zaten bir insan için tek başına bir mutsuzluk kaynağıdır. Peygamberimiz, “İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez” buyuruyor. (Fedail 66, Tirmizi Birr, 16)

Sivil halkın üstüne bomba yağdırılması, tekbir getirerek suçsuz insanların boğazlanması, ambargolarla, ablukalarla insanların aç, susuz ve ilaçsız bırakılması, sokak çocuklarının ve kimsesiz çocukların böylesine çoğalması da insanlarda sevgi ve acıma erdeminin körelmesindendir. Allah’ın değer verdiğine insanların değer vermeyişindendir.

Bu dünyada, kafasına uymayan herkesten nefret eden insanlar da var, “Yaratılanı hoş gördük yaratandan ötürü” diyen kamiller de. Kendini herkesten üstün gören akılsızla da var,  herkesi kendinden üstün gören büyükler de. Allah bizi, insanın değerini bilen, insanı seven, sayan, hoş gören ve koruyan bilgelerden kılsın.