Son zamanlarda üniversitemizde seçimler ve adaylarla ilgili yazılarıma farklı kesimler ve farklı kaynaklar ve farklı görüşte insanlardan değişik tepkiler aldım. Müspet-menfi, eksik-fazla, doğru-yanlış, hoşa giden-gitmeyen de olsa herkese teşekkür ederim.

Aldığım tepkilerin sayısı yaklaşık 2 yıllık bir zamanda yazılarıma aldığım tepkilerin toplamından daha fazlasını bu kısa sürede aldım. Bu sonuca göre demek ki insanımız kendini direkt ilgilendiren konularla alakadar olmaya devam ediyor.

Ülkemizde son 7-8 ayda yaşanan yoğun siyaset gündemine ve sosyal hayata dayalı birçok yazı yazmama rağmen bu kadar yüksek sayıda tepki almamamın sebebi; birinin ülkesel, diğerinin ise bölgesel olması olsa gerek.

Demek ki insanımız önce kendini ilgilendiren bölgesel konularla sonra da ülkesel meselelere öncelik veriyor.

***

Konuyu bağlamak ve insanımızın hangi şartta, ortamda ve pozisyonda olursa olsun nezaket, zarafet ve asaletinden ve duygusallığından ayrılmaması gerektiğini vurgulamak istiyorum.  Dünyevi konularda daha dikkatli, kişilik haklarına ve meslek onuruna daha saygılı olmamız gerektiği fikri ortaya çıkıyor.

Sonuçta bize yakışan üniversitemizdeki seçim sürecinin olgun, saygı dolu, kırgınlıklara sebebiyet vermeyen, verimli sonuçlar doğuran beklentilerle olması dileğini vurgulayarak “Hayata dair” den bir hikâyecik ile ders almak istiyorum.

Öğretmen sınıfın en gözde talebesinin yanına gelir;

“Kalk bakalım oğlum ayağa, canlılar kaça ayrılır”

Talebe için oldukça basit bildik bir sualdir ve çocuk hemen atılarak;

“Dörde ayrılır öğretmenim; bitkiler, hayvanlar, insanlar ve çocuklar”

Cevabı duyan öğretmen hemen müdahale eder;

“Çocuklar da insan değil mi oğlum, şimdi yeniden say bakalım da görelim” der 

Çocuk: “Üçe ayrılır öğretmenim; bitkiler, hayvanlar, çocuklar”.

Öğretmen; “oğlum insanlara bölümüne ne oldu” diyerek tepkisini gösterir.

Çocuk kendinden beklenmeyecek derecedeki müthiş cevabı yapıştırır,

“Düşünebilenleri hep çocuk kaldı, düşünemeyenleri hayvanlaştı öğretmenim” der.

Ya işte böyle, ÇOCUK AKLI dediğimiz zaman çok olmuştur, ummadık zamanda ummadık cevap alınmıştır.  Rabbim bizleri de aklı olan, onu kullanan ve düşünenlerden ve iyimser olanlardan ve de Üniversitemizde yeniden doğuşa gidenlerden eylesin.

Şu söze ve sözde ki derinliğine bakarmısınız; “bizi gömmeye çalıştılar, oysaki tohum olduğumuzu bilmiyorlardı”.