İslamiyet edep dinidir. Başı da, ortası da, sonu da edeptir. Hiçbir edepsiz kimse Allah'ın sevgili kulu olamaz. Edep; hürmet, saygı ve terbiye demektir. Herkese karşı nazik, kibar ve alçakgönüllü olmak demektir. Her işte dinimizin emir ve yasaklarına uymak ve buradaki haddi ve sınırı aşmamaktır.

Edep ve nezaket; dosta düşmana karşı, tatlı dil ve güler yüz göstermektir. Kimsenin gönlünü incitmemek, size karşı yapılan hataları ve yanlışları affetmek ve bağışlamaktır. Yani yaratılmışların kusurlarını yaratılandan ötürü hoş görmektir. Her insan hata yapabilir ama önemli olan o hatadan ders çıkarabilmektir. İnsan kendine karşı yapılan hatadan dolayı yani nefsi için kimseden öç ve intikam almamalı. Asıl önemli noktamızı unutmamalıyız. Dinimiz " edep ve nezaket medeniyeti" üzerine kurulmuştur. Zaten asıl medeniyet ise memleketin beldelerini tamir etmek ve insanları manen, ahlaken yüceltmektir. Dinimiz, baştan başa edeptir. Edep, kulun kendisini Cenab-ı Hakkın iradesine tâbi kılması, güzel ahlaklı olmasıdır. Hadis-i şerifte, "Sizin en iyiniz, ahlakı en güzel olandır" buyrulmuştur.

Hazret-i Ömer, "Edep, ilimden önce gelir" buyurmuştur. Çok heybetli olmasına rağmen, edebinden, hayasından Resulullah’ın huzurunda çok yavaş konuşurdu. Peygamber efendimiz de, bir kimsenin yanında iki diz üzerine oturur, ona saygı olmak için mübarek bacağını dikip oturmazdı. Yani bulunduğumuz ortamda her nerede olursak olalım her şeye dikkat etmeliyiz.

Şükürler olsun ki böyle güzel bir dine mensubuz. İnşallah bu dini güzel bir şekilde yaşamayı Rabbim nasip etsin cümlemize. Bize ne yapılırsa yapılsın Allah rızası için sabretmek ve karşı tarafa kötü söz ile yaklaşmamaktır.

Velhasılkelam ne güzel söylemiş Mevlana Güzeli güzel yapan edeptir. Edep ise güzeli sevmeye sebeptir.