Şehrimiz adına bugüne kadar hiç aklıma gelmeyen ve de düşünmediğimiz bir konuyu bugün bir okurumuzun sayesinde köşemize taşıyacağız.

Her zaman her yerde dile getirip savunduğumuz bir eksikliğimiz var. Şehrin de, şehrin insanının da en büyük eksikliği “samimiyettir” yani “samimiyetsizliğimizdir”…

365 gün yerel köşe yazısı yazmanın heyecanı içerisindeki bir gazeteci olarak bizi tanıyan tanımayan tüm okurlarımızla kurduğumuz en güçlü bağ “samimiyettir”…

Mesela yakın zamana kadar hep “sade-vatandaş” rumuzu ile bizi eleştiren bir okurumuz var. Kendisini rumuzundan dolayı yakından tanırız. Bu okurumuz hem yazılarımızın altına yorumlar yapar hem de özellikle twitter aracığı ile bizi eleştirir. Gerçekleri tam anlamı ile dile getiremediğimizden tutun da, aklınıza o gün için ne gelirse, bizi kibarca yerden yere vurur!

Ama şunu da söyleyelim ki bu okurumuzun da yazdığı her kelimeden kendimize bir ders çıkartmaya çalışırız.

***

Geçenlerde iki eğitimci ile sohbet ederken bizde kayıtlı olmayan bir telefon arıyordu. Hocalarımdan müsaade alarak “alo” dedik. Arayan isim önce kendisini tanıttı. İşte bizi hep eleştiren o okurumuz bizi arıyordu.

Bu abimiz Nizip’te vefat eden bir dostunun cenazesine katıldığını ve orada gördüklerini şöyle özetliyordu;

“Uğur Bey, Nizip Antep’in 150 bin nüfuslu bir yeri. Arkadaşımızı defnettikten sonra bizi Nizip Belediyesi’nin 22 nolu taziye evine götürdüler. Ben merkezi 1 milyonu aşmış Konya’nın bir insanı olarak şaşırdım dahası donup kaldım. Belediyenin 22. taziye evinde idik, üç katlı muhteşem bir bina. Belediye personeli hizmet veriyor. Çok ama çok etkilendim. Çıkarken bir görevliden konu ile bilgi aldım ve Belediye Başkanı’nın sekreterine nasıl ulaşabileceğimi kendilerine teşekkür etmek istediğimi söyledim. Görevli pat diye bana Belediye Başkanı’nın cep telefonunu verdi. Ve o heyecanla Başkan’ı arayıp kendimi tanıttım ve bu hizmetlerinden dolayı teşekkür ettim.

Uğur Bey Allah rızası için bu konuyu bir işleyin benim merkez ilçemde hâlâ taziye çadırları kuruluyor!”

***

Abimiz ardından yine sosyal medya aracılığı ile bana buradan fotoğraflar gönderdi. Nizip’te 22 taziye evi varmış.

***

Dedik ya bu konuda yeterli bilgim yoktu. Bilgisayardan araştırmaya çalıştım. Bizim Karatay’da birkaç tane taziye evi varmış. Gerçi bunlar abimizin dediği gibi üç katlı filan değilmiş ama varmış. Yine Selçuklu’da da taziye evi inşaatı olduğunu öğrendim. Bu bilgiler eksik olabilir.

Ama bugüne kadar yazdığımız yazılar için bizi hep eleştiren, hatta 27 Mayıs’ta “Alt geçit duvarlarına canlı çiçek dikeceğimize, kelebekler uçuracağımıza, konserler vereceğimize birazda HALKIN gerçek ihtiyaçlarına cevap verin” diyen “sade-vatandaş” rumuzlu abimize yerden göğe kadar şimdi bir kez daha hak verdim.

Bence de şehri yöneten büyüklerimiz ve özellikle Belediye Başkanlarımız taziye evi konusunda sade-vatandaşın” sesine kulak vermeli diye düşünüyorum.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Kuş konduğu dalın kırılmasından korkmaz. Çünkü güvendiği dal değil, kendi kanatlarıdır.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Dostlukların sadece yemek eğlenmek için kurulmadığını öğrendiğimiz zaman ADAM oluruz.