Mart ayının ilk haftasının “Yeşilay Haftası” olması münasebetiyle her yıl Mart Ayında sitemkâr da olsa duygularımı hatta isyanımı dile getirmeye çalışıyorum. Yeşilay Haftası’na toplumun özellikle de medyanın ilgisinin zayıf olması beni derinden üzmektedir. Her duyarlı kişi ve kuruluş bu haftaya toplumun ilgisini çekmek için her türlü araç ile katkı yapmalıdır.

-Sorun büyük hem de çok büyük!

“Toplumsal sorunları çok mu abartıyorum” hatta “ben de bir manyaklık mı var” diye de düşündüğüm zamanlar olmuyor değil; ancak, düşünüyor taşınıyor olmadığım sonucuna varıyorum.  Hepimiz duyarlı olmalıyız, olmak zorundayız! Eğer, toplumun yaşadığı her türlü sorun bizi rahatsız etmiyorsa işte o zaman biz de bir sorun var, demektir.

Bugün insanımız özellikle de çocuklarımız sigaranın, alkolün, uyuşturucunun hiç olmadığı kadar tehdidi altındadır.

-Öyle değil mi?

Sigara kullanma yaşı 11’lere kadar düşmüş, alkol kullanımı sıradanlaşmış, uyuşturucu araçları çeşitlenmiş ve uyuşturucuya ulaşmak kolaylaşmıştır.

Bunlarla mücadele etmek için toplumun tüm fert ve kurumları bu mücadelenin içinde bir şekilde bulunmalı; en azından duyarlı olmalıdır. Her şeyi devlete yükleme kolaylığından vazgeçmeliyiz.

Bu mücadelenin en etkin yapıldığı yer okullarımız olması gerekirken maalesef, Yeşilay Haftası’nda okullarımızda bazı etkinlikler yapılsa da çok da etkili olduğu söylenemez. Sembolik olmaktan öteye fazla bir katkısı da yok. Okullarımız çocuklarımızı sınava hazırlamaktan başka işlere fazlaca zaman ayıramamaktadır.

-Varsa yoksa sınav sınav!...

Bırakınız bir haftayı; alkol, uyuşturucu, kumar ve sigara ile mücadele her alanda her türlü araçla sürekli yapılmalıdır.

Yeşilay Haftası’nın olduğu Mart Ayının ilk haftası, aşağı yukarı bütün televizyon kanallarını özellikle takip ederim. Hemen hemen birkaç kanalın dışında bu konuya değinene pek rastlamadım.

Sıradan bir lig maçını bütün televizyonlarda koca koca adamlar, gece yarılarına kadar anlatırlar da anlatırlar, tartışırlar da tartışırlar…

– Yok efendim… ofsayttı, fauldü, hakemdi …vs

– Yazık, çok yazık!

Gençlik alkolün, kumarın, uyuşturucunun, sigaranın pençesine düşmüş doğru dürüst konuşan, tartışan, program yapan yok!

Konuşanlara da belli kesimler; “hayat tarzımıza, özgürlüğümüze karışıyorlar” diye basıyorlar feryadı!

İçkinin, uyuşturucunun, sigaranın günah olup olmadığına inanmak veya inanmamak kişinin kendi tercihi olup buna karışacak halimiz yok; ancak, hiçbir aklı selim insan çocuğunun içki, sigara ve uyuşturucu kullanmasını istemez.

-Varsa da ben görmedim, bilmiyorum!

Bir anne ve babanın çocuğuna zarar gelmesini istemesi insan aklı sınırları içerisinde düşünülemez. Eğer, bir ana baba çocuğunun bu zararlı alışkanlıkları yapmasını istiyorsa benim diyecek bir şeyim olamaz.

Cinayetlerin yüzde 85’sinin, tecavüzlerin yüzde 50’sinin, şiddet olaylarının yüzde 50’sinin,  ölümcül trafik kazalarının yüzde 65’nin, aile içi kavga ve geçimsizliklerin yüzde 70’nin, sonradan olan akıl hastalıklarının yüzde 60’nın büyük oranda müsebbibinin alkol olduğu araştırmalarda ortaya konulurken sigaranın, uyuşturucunun korkunç zararları herkes tarafından bilinen, inkar edilemez bir gerçekken ben ne diyeyim siz ne diyebilirsiniz!

Öyle sigaralar görüyorum ki sigara değil de sanki çikolata! Çeşit çeşit ilgi çekici, özendirici sigaralar üretilmektedir. Bunlara karşı devlet gerekli tedbirleri almalıdır. Denetim amaçlı girdiğim sınıflarda özellikle sigara içmenin mantık dışılığı üzerinde çok durur, öğrencilerle karşılıklı soru cevaplarımız olurdu.

Bir defasında bir öğrencimiz “iyi de öğretmenim sigara bu kadar zararlı da niye devlet yasaklamıyor” diye bir soru sordu.

-Nasıl mı cevap verdim?

Aslında, eveledim geveledim öğrenciyi ikna edici bir cevap veremedim. Ne diyeydim yani, “devletimiz sigara ve içkiden aldığı vergilerle benim maaşımı ödüyor mu” diyecektim.

İşin şakası bir yana, bu işin şakası yok; sorun çok çok büyük! Hele hele başı örtülü bayanların cadde ve sokaklarda aleni sigarayı püfürtmeleri var ya, kızgınlığımı anlatamam!.

Mart Ayını ilk haftası, YEŞİLAY HAFTASI!!!!