Yıllar önce Rahmetli Anam sağ iken, içimden gelerek yazdığım 2 şiirimi, Anneler Günü için tüm analara hediye ediyorum.

Ana ne güzel isim, sevgi veriyor bana,

Sevgiden mahrum olup, aşk olsun dayanana.

Çağırırken yürekten “ciğerim” derdin bana

Bir daha de ne olur “ciğerim” de, be ana

Küçücükken “bebeğim”, büyüyünce “ciğerim”

Ne kadar büyüsem de, ben hep “anacım” derdim

Ana şefkati başka, sevgi dolu yüreği

Saygıdır hep kazancı, helaldir alın teri

Küçükken hatırlarım masallar anlatırdın

Masalların içini, sevgiyle ballatırdın.

Sonra elimden tuttun, öğüdünle besledin

Hayatımı sımsıcak, gülüşünle süsledin.

Küçük kalmak isterdim büyüdüm de ne oldu

Bazen yüreğin yandı, bazen ışığım söndü.

Oldukça sabırlıydın bazen kırdığım oldu

İşte o zaman bende ruhumun gülü soldu.

Seni kaybettim ana, gözlerime baksana

Hayatta olmasan da sevgin yetiyor bana

Ana ana bak ana, yüreği sıcak ana

Komşumuz darda kalmış, bir kucak da aç ona.

Bahçende çiçek açtı, toplasın çocukların

O kadar özledim ki sevgini kucaklarım.

***************

Anlatmaya güç yetmez o her derdin ilacı,

Babanın sevgilisi, çocukların baş tacı.

Kendi yemez yedirir nedendir diyeceksin,

“Bana yeter be oğlum, sen ye, büyüyeceksin”.

Bazen üzeriz onu bazen de övünürüz,

Kaybedince anlarız diz vurur dövünürüz.

Kadın denir, eş denir; en nihayet anadır,

Bazen de vatan olur, bu ne derin mânâdır.

Torunlara göre, tatlı babaannedir,

Kimine annanne, kimine de ninedir.

Bayramlarda yakardı elimize kınalar,

Evimizin direği çile dolu analar.

Benimkisi en güzel, diyorsam da anama,

Bütün analar güzel, öyledir anlayana.

Anamdan son isteği duanı eksik etme,

En güzel öğüdüdür “pişmiş aşa su katma”

Tüm analara elbet, söylenecek çok şey var,

Özlerim kucağını, gezsem de diyar, diyar.

Kaybetsem de ben onu, ruhu her an yanımda,

Ana şefkati budur, damarımda, kanımda

Fikret Akınerdem 2010