İnsanı diğer canlılardan ayıran en önemli özellik akılını kullanıyor olmasıydı. Ben artık bazı insanların bunu kullanamadığını ve bununla birlikte vicdanını da kaybettiğini düşünüyorum…

Bütün gözler asansörde sıkışıp kalmış zavallı üstelik kaçmaya çalışan bir kediyi altı dakika tekmeleyerek öldüren canin davasındaydı. Beklenen elbette olmadı…

Binlerce insan ‘Eros için adalet’ sözleri ile duruşmada bekledi.

Erosu canice tekmeleyerek öldüren İbrahim Keloğlan, “Ben bir suç makinası değilim. Bir anlık öfke ile yaptım. 8 Şubat'taki duruşmada köylere giderek kedi maması dağıttım, barınaklara bağışta bulundum. Bana terapi gibi geldi" dedi. Bu sözler gerçekten şaka gibi…

Bir masum hayvanın başını okşamak onunla ilgilenmek elbette insana terapi gibi geliyor. Fakat başka bir hayvanı canice katlederken neyin terapisini alıyordu bu cani.

Bir kedi sahibi olarak hem evdeki kedime hem de dışarıdaki binlerce masum kediye köpeğe destek olmaya çalışıyorum.

Bu bana terapi gibi gelmenin yanı sıra Rabbim’in dilsiz kullarına karşı olan sorumluluğumu yerine getirdiğim hissiyatını oluşturuyor.

Dün gece sahur sonrası bir saat uyuya kalmışım ve kalktığımda kedimin yatağımda benimle uyumadığını ve ayağa kalktığımda onu sevmem için ayaklarıma sarılmadığını fark ettim. Bunu okurken belki sizlere hissettiremem ama tarifsiz biz sızı oluştu içimde.

Bütün evi alt üst ettim ve kedim yoktu. Çocuk odasının camından arka bahçeye çıkmış. Hava karanlık ve soğuk… Onu bahçede bulduğumda sarılarak ağladım.

Bir yandan da galiba Eros davasında istenilen olmadığı ve iyi hal indirimi adı altında caninin serbest kalmasına çok içerlediğimi fark ettim.

Bugün hiç kimseye kötülüğü olmayan bir kediye bunu yapan, bir başkasına yarın ne gibi kötülükler yapar?

Böylesine öfke kontrolü olmayan insanların iyi hal indirimi ile serbest bırakılması bahsi geçen kedi Eros için değil bütün canlılar içindir…