Sahnede Türk Halk Müziği korosu var. Dertli mi dertli türküler söyler.

Başı pare pare dumanlı dağlar / Duman eğlenir mi kar olmayınca

Bana diyorlar ki sen gönül eyle / Gönül eğlenir mi yar olmayınca

Ardından biri daha. O da dağlara açılmış, dertlenmiş, söylemiş, muhtemel ki ağlamış.  

Ara ver ara ver dağlar ara ver / Götür selamımı nazlı yâre ver.

Türk insanı yârine ne kadar da düşkün. Türkülerle dertleşir Anadolu insanı. Aşkına, yârine, sevdiceğine açamadığı yüreğini dağlara, turnalara, çöllere, göllere açar, ördeklerle dertleşir. İşte eyle!

Üniversitemizin 44. akademik yılı açılışı dolayısıyla bir tören düzenlendi. Bu törene son dönemin Başbakanı Binalı Yıldırım davetli olarak katıldı. Tabii ki Konya protokolü de vardı.

Bir kere daha üniversiteli olduğuma, akademisyen, öğretim üyesi olduğuma, bir kere daha çok sevindim. Ne kadar da onurlu, değerli, verimli, şerefli bir meslek imiş.

Kısa konserden sonra Rektörümüz Mustafa Şahin sahne alıyor. Üniversitemizin 44 yılda neler yaptığını şöyle bir özetliyor. Orta Anadolu’nun mihenk taşı üniversitesi. Kendisinden en az 5 üniversite doğmuş. Onca rektör, öğretim üyesi, bakan, milletvekili ve onurlu devlet görevlileri çıkarmış bir ana, bir merkez. Dünyada başarılı olan ilk 1000 üniversite arasında, bu zamana kadar 640 binin üzerinde öğrenci mezun etmiş ve halen de 77 bin öğrenci barındırmakta, 6 bin civarında da çalışanı var. Rektörümüz yapılanları ve yapılacakları açıklıyor. Hedefleri ve iddiası büyük.

İkinci sırada valimiz Cüneyit Orhan Toprak var. Her zaman ki gibi tarım dostu. Tavırları ve konuşması rahat ancak otoriter. Yeri geliyor ciddi, yeri geliyor espri yüklü. Konuşmaları ile gönüllere giriyor. Hele de bir tarımcı dostluğu yok mu, işte o zaman inanılmaz sevimli ve sıcak.

Ortamda Binali Yıldırım olur, aynı ilçeden olan valimizde espriler olmaz mı? Valimiz Kayseri görmüş Erzincanlı. İstediği her şeyi alıyor. Hakkâri Valiliği sırasında o zaman Başbakan Yıldırım ile hatıraları, terörle mücadelelerinden örnekler, bölgeye yapılan hizmetler ve vatan sevgisi. Hatıraları yeniden canlanıyor. Yıldırım Başbakan, duygulanıyor, gözleri doluyor, neredeyse hıçkıracak. Tüm salon duygu yükü.  Terörün merkezi sayılabilecek bir yerden, Hakkâri’den, Yüksekova’dan adeta canlı yayın yapılıyor, herkes pür dikkat canlı yayını seyrediyor. Duygu seli 1000 kişilik salonu kaplıyor, taşıyor.

Sahnede Yıldırım Başbakan. Müthiş bir alkış kopuyor. Özellikle gençler, öğrenciler kuvvetle vuruyor ellerini. Doğrusu inanamadım gençler tarafından bu kadar sevildiğine. Kısa bir şeceresi veriliyor. Başbakan yine duygulu. Topal Dursun’un oğlu ta çocukken ülkesi için hayaller kuruyor. Daha o yaşta, Erzincan’ın üstünden geçen uçakları ve içinde kimlerin olduğunu merak ediyor. Hedefine de ulaşıyor.

Binali Yıldırım sahnede 45 dakika kadar kalıyor. Bakanlığı ve Başbakanlığı döneminde yapılan hizmetleri anlatırken halen heyecan duyuyor. Durmak, dinlenmek yok, daha yolun başındayız, yapılacak çok iş var diyor.

Fahri doktora binişini ve beratını Şahin Rektörümüzden alıyor. Onurlanıyor. Çok ödül almış, Üstün Devlet Hizmet Nişanı ile ödüllendirilmiş bir Başbakan, bir Meclis Başkanı. Buna rağmen üniversiteden aldığı diplomayı onların çok üstünde görüyor.

İşte bunun için sevindim diyorum, bir akademisyen, bir hoca olduğuma. Devletin en yüce makamlarını dahi onurlandıran bir meslekte olduğumu, ilm sıfatı ile yüklenmenin ağırlığını ancak onurunu tattım. Çok şükür ülkem bu konuda çok yol aldı, daha da alacak. Üniversitelerimiz ve ilim insanlarımız hiçbir dönemde olmadığı kadar dünyaya açıldı, işler yaptı, onurlandırıldı. Sırf kılık kıyafetinden kimse kovulmadı, aşağılanmadı, ötelenmedi.  

Teşekkürler Sayın Rektörüm, sağolun Sayın Valim, varolun Sayın Başbakanım.