Eskiden her şey daha mı iyiydi? Bilmem, çünkü o eskiden bahsedip duranların çoğu, bugün de dünü tartışmakla meşgul. Bir grup var ki sabah kalkıyor, kahvesini alıyor ve "Ah nerede o eski günler?" diye iç çekiyor. Bir diğeri, "O eski günler zaten berbattı!" diye bağırıyor. Sonuç? Koskoca bir hiç!

Dünü konuşmaktan bugünü yaşayamadık. Her toplantı, her sohbet, her sosyal medya paylaşımı tarihin mahkemesine dönüştü. Kim haklı, kim haksız tartışması içinde hayatı kaçırıyoruz. Bu kadar geçmişe takılı kalmanın faydası ne peki? Geçmiş, ne kadar harika ya da korkunç olursa olsun, geri gelmeyecek. Ama biz, sanki bir düğmeye basınca maziye dönecekmişiz gibi nostaljiye sarılıyoruz. Ya da sanki dünü yerden yere vurunca yarın otomatik olarak güzel olacakmış gibi öfkeleniyoruz.

Bari geleceğe bakalım desek, o da mümkün değil. Çünkü bu sefer de "Gelecek mi? O zaten mahvoldu!" diyenler çıkıyor. Teknoloji kötü, gençlik kayıp, ekonomi bitik, çevre yok oldu… Daha o gelecek gelmeden umutsuzluk girdabına kapıldık bile. Üstüne üstlük, bir şeyleri değiştirmek için kıpırdamaya niyetimiz de yok. Nasılsa geçmişi konuşmak yeterince meşgul ediyor zihnimizi.

Bütün bunları yaparken şimdiyi ne yapıyoruz? Ah, evet, unutuyordum! Bugün, geçmişi tartışıp gelecekten korkmak için var. Hayatı gerçekten yaşamak, yeni anılar biriktirmek, değişim getirmeye çalışmak mı? Yok canım, biz onları konuşarak tüketiyoruz zaten!

Ne yazık ki, bir gün gelecek ve bugünü de geçmiş olarak hatırlayacağız. O gün geldiğinde ise bugünü tartışıyor olacağız. Geçmişe olan aşkımız hiç bitmeyecek gibi görünüyor. Ama ben yine de, belki bir gün "Şu an"ı yaşamayı akıl eden birileri çıkar diye umut ediyorum.